Philadelphia urodziła się 15 maja 1730 roku. Rok później, w 1731, urodził się jej brat George. Jej brat miał później ósemkę dzieci, a wśród nich także pisarkę Jane Austen. Tak więc Philadelphia była ciotką Jane. Ich rodzicami byli chirurg William Austen oraz Rebecca, która była wdową. Jej pierwszy mąż też miał na imię William, a miała z nim syna także Williama. Jej pierwszy mąż William Walter zmarł w 1726. Rok później wyszła za mąż za Williama Austena. Urodziła im się czwórka dzieci. Niestety pierwsze i ostatnie dziecko zmarło w dzieciństwie. Pozostali więc tylko Philadelphia oraz George. Niestety szybko stracili rodziców.

W 1733 roku zmarła ich matka Rebecca. Philadelphia miała wtedy 3 lata, a George tylko 2. W 1736 roku William Austen ponownie się ożenił, niestety zmarł rok później w 1737. Philadelphia miała 7 lat, a George 6. William nie spisał testamentu i cały majątek dostała jego nowa żona Susannah Kelk, a dzieci z pierwszego małżeństwa zostały z niczym. Macocha nie chciała się nimi zająć. Rodzeństwo wtedy rozdzielono. George dostali się pod opiekę rodziny Austen, czyli ze strony ojca, a Philadelphia do rodziny Freeman, czyli ze strony matki. George trafił chyba lepiej. Dzięki wujowi Francisowi studiował w Oxfordzie i został pastorem. Co się w tym czasie działo z Philadelphią?

Bogata rodzina Freeman, u której przebywała Philadelphia nie interesowała się nią. Ostatecznie ten sam wuj, który pomógł jej bratu, załatwił jej praktykę u millinera, czyli wytwórcy kapeluszy. Kobiety nie miały wtedy dużego wyboru. Pewnie podziwialiście kapelusze czy czepki z tego okresu. Pamiętajcie jednak, że to było przed rewolucją przemysłową i wszystko trzeba było robić ręcznie. Była to być może najgorsza praca jaką mogła wykonywać kobieta. Philadelphia była ładna, ale bez posagu. Nie mogła więc znaleźć męża. Pozostawała jej ta okropna praca, której nie lubiła, prostytucja lub życie na utrzymaniu krewnych. Philadelphia nie miała wykształcenia aby zostać guwernantką. Co ona jednak naprawdę wtedy robiła?

Musicie wiedzieć, że oddanie kogoś na praktykę tak jak właśnie stało się z Philadelphią było czymś w rodzaju niewoli. Osoba taka musiała później np. przez 5 lat pracować dla swojego pracodawcy w zamian za jedzenie, dach nad głową oraz naukę zawodu. Zdarzały się przypadki ucieczki z takiej praktyki oraz wysyłania listów gończych typu: poszukuje się 16-letniej dziewczyny, która uciekła z praktyki u millinera. Philadelphię oddano na praktykę do Hester Cole w Covent Garden w Londynie. Co jednak tak naprawdę tam robiła Philadelphia? Musicie wiedzieć, że “milliner of Covent Garden”, co można przetłumaczyć jako wytwórczyni kapeluszy z Covent Gardens było eufemizmem na słowo “prostytutka”.

Od 1757 do 1795 czyli 38 lat w Londynie wydawano przewodnik o tytule: “Harris's List of Covent Garden Ladies”, co można przetłumaczyć jako “Lista Harrisa Pań z Covent Garden”. Była tam lista prostytutek wraz z adresami i cenami. Książkę wydawano jak już mówiłem 38 lat i podobno miała nakład 8000 kopii rocznie. W tym przewodniku wspomniano o tym, że Milliner w Covent Garden u pani Cole jest przykrywką dla domu publicznego. A jak już wspomniałem Philadelphia poszła właśnie na praktykę u Millinera w Covent Garden do pani Hester Cole. Osobiście wątpię, że naprawdę był tam dom publiczny. Być może jednak niektóre z tamtych dziewczyn dorabiały sobie na boku, co być może dawało wrażenie, że pracują tam same prostytutki. Trzeba też pamiętać o instytucji kochanki.

Bogaty mężczyzna mógł zostać sponsorem np. pięknej pracownicy w jakimś sklepie lub zakładzie. Wynajmował lokal, gdzie ona mieszkała i gdzie mógł ją odwiedzać. Dziewczyna dalej mogła pracować w sklepie i dorabiać sobie jako kochanka kogoś bogatego. Zdarzało się też czasami, że np. kobieta wytwarzająca kapelusze traciła pracę na jakiś czas. Wtedy głód mógł ją niejako zmusić do prostytucji. Złapana jednak przez policję mogła dalej twierdzić, że jest millinerką. Poza tym trzeba pamiętać, że był to czas gdy każda kobieta, która nie miała przyzwoitki była traktowana jak prostytutka. Tak więc pracujące kobiety, które miały własne pieniądze jak millinerki były uważane za potencjalne, a przez wielu za faktyczne, prostytutki. Czy tak było z Philadelphią? Pamiętajmy, że była ona praktykantką. Miała zapewniony dach nad głową oraz wyżywienie. Była jednak zbyt biedna by znaleźć męża dżentelmena w Anglii. Czy można było coś dla niej zrobić?

Biedne dziewczyny nie mogły sobie znaleźć mężów w Anglii, ale przecież Anglicy przebywali wtedy także w Indiach, które właśnie w tym okresie dostawały się pod panowanie Kompanii Wschodnioindyjskiej. W Indiach byli sami mężczyźni. Załatwiali oni swoje sprawy finansowe w Anglii przez pośredników. Jednym z nich był także Francis Austen. Jego klientem był chirurg Tysoe Hancock, który pracował dla Kompanii w Indiach. Philadelphia popłynęła tam w 1752, a rok później w 1753 została żoną tego chirurga. Zauważmy, że zarówno ojciec Philadelphi jak i teraz jej mąż byli chirurgami. Trzeba jednak pamiętać, że w XVIII wieku znaczyło to coś innego niż dzisiaj. Lekarze byli wykształceni na uniwersytetach, a chirurdzy praktykowali u innych chirurgów. Tak więc leczyli lekarze. Proste operacje przeprowadzali fryzjerzy, a te duże właśnie chirurgowie.

Początkowo mieszkali w Forcie St. David. To ten sam fort do którego uciekł z francuskiej niewoli Robert Clive i tam został z urzędnika żołnierzem. W 1759 Philadelphia mająca już teraz nazwisko Hancock oraz jej mąż przeprowadzili się do Kalkuty w Bengalu. Tam z kolei zamieszkali w Forcie William. Gdybyście chcieli posłuchać więcej o zdobyciu Indii przez Brytyjczyków to zapraszam do odcinka 32, w którym rozmawialiśmy o Robercie Clive’ie, zdobywcy Indii. Miał on bliskiego współpracownika, który nazywał się Warren Hastings.

W tym samym roku gdy Philadelphia z mężem przybyła do Kalkuty zmarła żona Warrena Hastingsa. O nim nagram pewnie osobny odcinek. Hastings został gubernatorem Indii w 1773 roku. Jednak tak naprawdę rządził tam już w 1758. Tak więc gdy przybyła tam Philadelphia był on władcą Bengalu, pierwszej części Indii zdobytej przez Brytyjczyków. Philadelphia zajęła się jego dziećmi. Jak już mówiłem żona Hastigsa zmarła właśnie w 1759, czyli wtedy gdy do Bengalu przybyła Philadelphia. Dwa lata później czyli w 1761 roku urodziła ona córkę Elizę. Oficjalnie ojcem był Tyseo, a Hastings był ojcem chrzestnym. Kto jednak tak naprawdę był biologicznym ojcem Elizy?

Tysoe Hancock wraz z żona i córką postanowił wrócić do Anglii w 1765. Tysoe zgromadził fortunę i mogli żyć z procentów. Zamieszkali w Londynie, tam około roku 1768 powstał obraz przedstawiający całą rodzinę wraz z hinduską służącą. Jednak życie w Anglii, szczególnie chyba życie w Londynie okazało się zbyt drogie. Fortuna się skończyła i Tysoe postanowił wrócić do Indii. Philadelphia pojechała do jej brata do Steventon i tam mieszkała wraz z córką pomagając bratowej. Jak pewnie wiecie jej brat George i jego żona Cassandra mieli ośmioro dzieci. Sporo z nich urodziło się właśnie w tamtym okresie. Może trochę dziwić fakt, że Tysoe nie zabrał swojej żony do Indii choć ona go o to prosiła.

Zachował się list z odpowiedzią Tysoe. Philadelphia chciała wraz z córką Elizą pojechać do niego do Indii. On jednak w liście napisał, że tam jest tak mało kobiet, że Eliza będzie miała pełno adoratorów, co dla dziewczynki w jej wieku (miała wtedy naście lat) nie będzie dobre. Oczywiście kobiet było wiele w Indiach, ale mało było kobiet ze szlacheckim pochodzeniem, czyli kandydatek na żonę. Tak więc Tysoe odradził tą podróż. Ten list jednak rzuca sporo światła na to jak łatwo było wcześniej Philadelphi znaleźć męża w Indiach. Niestety Tysoe już nigdy nie zobaczył ani żony ani córki.

Tysoe Hancock zmarł tam w 1775. Eliza miała wtedy 14 lat. W tym samym roku urodziła się też Jane, jej kuzynka i późniejsza sławna autorka. Philadelphia z córką Elizą pozostałyby bez środków do życia i byłyby zapewne zmuszone do korzystania z gościnności Austenów, gdyby nie ten fundusz ustanowiony przez Warrena Hastingsa. Już wcześniej były pogłoski, że ojcem Elizy jest właśnie Warren Hastings. Teraz te pieniądze dla niej zdawały się to potwierdzać. Jak już mówiłem wynosił on 10 tysięcy, a Eliza dostawała z tego rocznie 400 funtów. Inne pieniądze odziedziczone po ojcu dawały 200 funtów rocznie. Tak więc Philadelphia i Eliza miały na życie jakieś 600-700 funtów rocznie. Mogły więc przestać korzystać z pomocy krewnych, ale życie w Londynie kosztowało prawie dwa razy tyle ile dostawały rocznie. Miały gdzieś 700, a w Londynie potrzebowałyby okokło 1400. Co zrobiły?

Współczesnym ludziom czasem się wydaje, że pierwsi wpadli na różne pomysły. Jednym z takich konceptów jest życie w krajach, gdzie jest taniej. Ludzie, którzy