سرفصل ۳۰خرداد
آیا می دانید که رودررویی مقاومت ایران با خمینی از روز نخست،‌ بر سر «آزادی» بود – بله آزادی برای دفاع از دستاوردها و شکوفا کردن خواست‌های دموکراتیک مردم ایران در جریان انقلاب ضدسلطنتی.
خمینی که رهبری آن انقلاب را ربوده بود به‌علت ماهیت به‌غایت عقب‌افتاده و ارتجاعی و خوی انحصارطلب و ددمنش خود نه می‌خواست و نه می‌توانست پاسخگوی شعارها و خواست‌های مردم در آن انقلاب باشد. برای خمینی، نیروی خروشان آزادشده از یوغ نیم‌قرن دیکتاتوری شاهنشاهی، کابوسی بود که ذوب‌شدن حاکمیت قرون‌وسطایی خود را در آن می‌دید. پاسخ خمینی به سؤال «بود و نبود» حاکمیت ارتجاعیش چیزی جز محکم‌کردن پای ولایت فقیه و سرکوب دیگر نیروها نبود. ‌او برای سرپوش گذاشتن بر این سرکوب و لاپوشانی ناتوانی‌های خود، جنگ ضدمیهنی با عراق را زمینه‌سازی کرده و دامن زد. خمینی به‌کمک این دو اهرم(سرکوب و جنگ) که حرث و نسل مردم ایران را در آن سوزاند، توانست حکومت خود را سرپا نگهدارد.
در میهن تیغ سرکوب خمینی سفاک و جنایتکار که تمامی نیروهای مترقی و هر ندای مخالفی را دربرمی‌گرفت، بیشتر از همه به‌سوی مجاهدین مسلمان با پایگاه عظیم مردمی‌شان نشانه رفته بود. از فردای به‌ قدرت رسیدنش حمله به دفاتر و ستادها و گردهمایی‌های مجاهدین و دیگر گروه‌های سیاسی و چماقداری و گرفتن و بستن و شکنجه و اعدام را شروع کرد. تا قبل از ۳۰خرداد ۱۳۶۰ که مجاهدین با سیاست اصولی و هوشیارانه خود که هدف آن آگاه‌ کردن توده‌های مردم نسبت به ماهیت ارتجاعی و ضدمردمی رژیم خمینی بود، با بردباری و با پرداخت بهای سنگین حتی یک گلوله نیز به‌سوی رژیم شلیک ننموده بودند. خمینی بیش از ۵۰تن را فقط از مجاهدین کشته و چند هزار تن را زندانی کرده بود.‌
در انتخابات ریاست‌جمهوری هم‌چنان‌که قبلاً گفته شد با صدور یک فتوا از شرکت مسعود رجوی، کاندیدای نیروهای مترقی که میلیونها رأی مردم از او حمایت می‌کرد ممانعت نموده و در انتخابات مجلس نیز اجازه نداد حتی یک نفر از این نیروها به آن راه یابد. به‌جای مجلس مؤسسان، مجلس خبرگان آخوندی را علم کرد و به‌جای قانون اساسی، قانون ولایت فقیه را حاکم نمود.