روز چهارشنبه ( ۲۴اردیبهشت) روحانی در جلسهٔ هیأت دولت صحبت کرد و مثل همیشه تا توانست بر طبل ادعاهای دروغین کوبید، تکرار وقیحانهٔ‌ اباطیلی مانند این‌که وضع ایران تحت حاکمیت آخوندها از وضع همهٔ کشورها بهتر است. مردم خیلی به نظام اعتماد دارند و با آن همکاری می‌کنند. روحانی در این ادعاها، با مرد رندی و وقاحت، ابایی هم نداشت که کار و از خود گذشتگی پرستاران و پزشکان را هم به جیب خودش و رژیم بریزد؛ «کار بیمارستان ما و پزشک و پرستار و کادر درمانی ما هم ممتاز است یعنی هیچ جا این فداکاری که در ایران هست یافت نمی‌شود».



ادعای روبه‌راه بودن اوضاع با شرایط فوق‌العاده سخت
اما در عین‌حال روحانی در همین اظهارات، برای توصیف وضعیت رژیم و شرایط مردم، به‌طور متناقضی بیش از ۲۰بار از کلمهٔ «سخت» استفاده کرد؛ از جمله: «این روزها روزهای سختی برای مردم است... ایام عید به سختی بر مردم گذشت و ماه رمضان به سختی برای مردم می‌گذرد». طبعاً روحانی به این تناقض پاسخ نداد که چگونه ممکن است، کشوری و دولتی وضعش از همهٔ دنیا بهتر باشد، اما این همه در سختی و فشار و مضیقه باشد؟



البته تناقض در رژیم را از یکی دو واژه نتیجه نمی‌گیریم، این تناقض در سراپای رژیم موج می‌زند، از ضد و نقیض‌گویی در اظهارات روحانی یا سایر سردمداران رژیم تا تناقض فاحش و فاصلهٔ ۱۸۰درجه‌یی میان ادعا و واقعیت و میان اظهارات سردمداران و کارگزاران رژیم با یکدیگر. جای دوری نرویم، در حالی که روحانی ادعا می‌کند که گویا کرونا را مهار کرده و این بیماری در فاز نزولی قرار دارد، وزیر بهداشت دولت روحانی می‌گوید که علت تشدید فاجعه‌بار کرونا در خوزستان بلافاصله پس از بازگشایی توسط دولت بود.



اگر چه روحانی مثل همیشه تلاش کرد که در این مورد پای تحریم‌ها را هم به میان بکشد و به این ترتیب از جرم و جنایت رژیم که این همه سختی و مشقت را برای مردم فراهم کرده، بکاهد، اما این قبیل تشبثات حتی در داخل خود رژیم هم دیگر خریداری ندارد. صرف‌نظر از آن‌که بر کسی پوشیده نیست که تحریم‌ها هم نتیجهٔ سیاست و عملکرد رژیم در اصرار به ادامه و گسترش فعالیت‌های تروریستی‌اش می‌باشد. حتی ایادی و سردمداران رژیم بارها اعتراف کرده‌اند که منشأ بخش کوچکی (حدود ۲۰درصد) از معضلات و فروپاشی اقتصادی، ناشی از تحریم است، بلکه عمدتاً این وضعیت ریشه در فساد عمیق و نهادینه‌ای دارد که به اعتراف خود خامنه‌ای مانند اژدهای هفت‌سری است که همهٔ وجوه و فعالیت‌های اقتصادی را در چنگ خود گرفته است.



بررسی یک نمونه
یک نمونه از این فساد که مشابه آن را در هیچ جای دنیا نمی‌توان یافت، روز ۲۴ اردیبهشت در گزارش کمیسیون تحقیق و تفحص مجلس درباره مقولهٔ قاچاق کالا و ارز در سالها ۹۵ و ۹۶ مطرح شد. نخست جای سؤال دارد که این گزارش چرا دو سال در مجلس معطل بوده و مربوط به ۳، ۴سال پیش می‌شود؟ چندان پوشیده نیست که هم آن بلوکهٔ چند ساله و هم این به جریان افتادن در روزهای پایانی مجلس، هر دو ناشی از جنگ باندها و تحولات در این جنگ است.



در این گزارش قید شده برخلاف ادعای ستاد مبارزه با قاچاق که رقم قاچاق در سال‌های ۹۵ و ۹۶ را به ترتیب ۱۲ و ۱/ ۱۳میلیارد دلار اعلام کرده بود، بررسی‌های دقیق‌تر نشان می‌داد در آن دو سال بین ۵/ ۲۱ تا ۵/ ۲۵‌میلیارد دلار قاچاق کالا صورت گرفته است. چنان که ملاحظه می‌شود ستاد قاچاق مبارزه با کالا و ارز، خودش مجرم دست اول است.



نکتهٔ ‌ تکان‌دهندهٔ دیگر آن است که در همین گزارش خاطرنشان شده که ۹۵درصد قاچاق از مبادی رسمی یعنی از گمرکات کشور وارد شده است. باید توجه داشت که این تازه مربوط به کالاهای قاچاقی است که از مبادی قانونی و از گمرکات وارد کشور شده، در حالی که مبادی غیررسمی مانند اسکله‌ها و فرودگاههای اختصاصی مربوط به سپاه و برخی دیگر از نهادها را در برنمی‌گیرد.



نتیجه این سیل بی‌امان کالاهای قاچاق که بدون پرداخت عوارض گمرکی، قیمت ارزان و غیرقابل رقابت دارند، تولیدات داخلی که از هیچ حمایتی برخوردار نیستند را نابود کرده‌اند.

این نوشته درصدد بررسی ابعاد قاچاق کالا و این‌که این امر توسط باندهای حاکم صورت می‌گیرد، نیست؛ بلکه تنها با بررسی یک نمونه، بر آن است که نشان دهد ریشهٔ تناقضات در کجاست؛ در تمامی موارد و معضلات و بحرانهای اقتصادی اجتماعی، ریشه در خود رژیم است؛ از مصیبت مرگبار کرونا و شیوع آن‌که در وهلهٔ اول ناشی از لاپوشانی و کتمان و در وهلهٔ بعد ناشی از قربانی کردن جان و سلامت مردم به پای امنیت نظام است، تا اوضاع داغان اقتصادی که ناشی از فساد نهادینه و چپاولگری باندهای حاکم است و غیره...



نتیجهٔ بلافصل این‌که خود رژیم نه می‌خواهد و نه می‌تواند این معضلات را از میان بردارد، چون علت‌العلل خود همین رژیم است و از سوی دیگر هر گونه اقدامی از مقابله با ویروس کرونا گرفته تا مبارزه با فساد، ادعاهایی دروغ و مسخره است که تنها محصول آن تناقض و ضد و نقیض‌گویی است.