وقتی فضا و شرایط سخت و بغرنج است، کار آنهایی است که به‌قول حضرت‌ حسین نصب‌العین‌شان انم‌الحیات و عقیده‌الجهاد. عقیده است، ایدئولوژیست، منظورم از ایدئولوژی فقط نماز و روزه نیست، منظورم رفتار، کردار و اعتقاد و آرمان و جهاد برای آن و پاکباختگی با الهام از یک عاشورایی که وقتی می‌گویم الهام از عاشورا فقط عواطف مذهبی‌مان را بیان نمی‌کنیم توی ایدئولوژیهای دیگه، توی چارچوبهای دیگه جواب نداره این کارهای مجاهدین. آن الهام خاص همه شهدایمان از روز اول از احمد رضایی تا اوج اوج بنیانگذاران شهید سازمان محمد و سعید و اصغر و اینها تا آخرین خواهران و برادرانی که یکساعت پیش ده دقیقه پیش دیروز شهید شدند همه‌اش معلومه از کجا الهام گرفته، یعنی همه‌اش عاشوراوار است. به‌طور عام، ۱۴۰۰سال بعد از صدر اسلام نه دیگه توی کتاب فقط یا توی حوزه رودرروی هم صف‌بندی کردند، صف‌بندی به چشم می‌بینید دو تا اسلام یک عمری ملت برای امام حسین اشک ریختند دیگه نیست، صف‌بندی را به چشم نسل ما دید. صف‌بندی که اصلاً از آن‌سو رحم و مروت حالی‌اش نیست منتهای سفاکی، پلیدی، رذالت، قابل تصور نیست اصلاً و صف‌بندی کردند. اون یکی دخترهای معاویه‌اش را آورده این یکی میلیشیایش را آورده شوخی هم باهم دیگه ندارند از روز اول گفته این منافق بدتر از کافر، اون گفته آی مرتجع ریشه‌ات را در میاورم....یک طرف البته ضعیف ما بودیم یک‌طرف همه چیز مهم‌تر سوزنده‌تر دردناکتر مردم میلیونها میلیون مردم مگه دیدید آخه انقلابی بیچاره میخواد که سر و جانش را فدای مردم بکند جز درد و رنج و شکنجه خودش و خانواده‌اش که چیزی به‌دست نیاوردند، زیر علامت سؤال مردم باشد؟ آخه معمولاً انقلابیون مورد احترامند زیر شک نیستند که، رژیمهای حاکم زیر شک هستند. این ابتلا و تجربه نسل ما هم بود. باید می‌رفتیم جواب می‌دادیم که پسرانتان دخترانتان آی بد نیستند، فاسد نیستند، فلان نیستند، اجنبی نیستند درسته؟ همه تجهیزات پس آماده شده، جنگ کامل است. هرکی هم با هرکی سازش کنه، این دو تا اسلام باهم سازش نمی‌کنند تا روز اصلی. از روز اول هم برای همین می‌گفت آقا تو گفتی اسلام دیگه،‌ حداقل ما به ظاهر که مسلمانیم لاالاالله گفتیم که،‌ مگه نرفتیم نوشتیم والا شب برگشته بودیم از قم رفتیم پیش پدر طالقانی گفت آتش گرفتم این لاالااللهی که شما گفتید نوشتید. مگه نامه ننوشتیم، نوشتیم که لاالاالله محمدرسول‌الله چی می‌خواهی دیگه. او تو چهره مجاهدین مرگ خودش را می‌بینه ما هم توی اون ابتذال اسلام‌مان را می‌بینیم. خراب شدن همه کلمات‌مان را می‌بینیم. دو تا جلوی هم قد کشیده‌اند،‌ یکی باید برود بی‌تعارف، یکی باید محو بشه یکی اثبات،‌ این صحنه است. در جنگ ایدئولوژیکی دو تا عقیده دو نوع اسلام. فکر می‌کنم روشن الآن کی برنده است. در جنگ فدا در جنگ سیاسی می‌توانی مسأله حل کنی برو جلو کی مشروع کی نامشروع؟ کی آینده داره کی بی‌آینده است؟ کی قدرت حل مسایلش را داره و کی نداره؟ اینطوریست که از بن‌بستها درآمدیم. آنکس که طعم راستین توحید، آنکس که ارزش و بهای امید و اعتماد خلق و آنکس که مفهوم واقعی انقلاب را با همه تعهدات و مسوولیتهایش چشیده باشه در چنین مقاطعی البته با تمسک به راهبر تاریخی‌مان سیدالشهدا(ع) می‌باید فروزان‌تر آتشین‌تر و رزمنده‌تر باشه.

بارخدایا مجاهدین را در کنف حمایت خودت بگیر.