آخوندها با خودشون فکر میکنن که اگه بتونن مقاومت سازمانیافته و نیروی متشکل و رزمنده‌اش رو منهدم بکنند، ضربه بزنند، در مرحله بعد بلکه بتونن بر مقاومت تمامی مردم ایران هم با سرکوب و همینطور با بازیهای سیاسی غلبه بکنند.
بنابراین مذبوحانه و با تمام توش و توان تلاش می‌کنند اینطور جلوه بدن، ملت ایران مقاومت سازمانیافته ای از آن خودش و برای خودش نداره. تلاش میکنن چنین جلوه بدن که رژیم خودشون جایگزین نداره و فقط باید به درون همین رژیم کثیف دل بست. تلاش میکنن چنین جلوه بدن که علیه اونها چیزی جز مشتی اوباش و مشتی تروریست وجود نداره.
اما اگه مقهور و مرعوب دود و دم طمعهای ارتجاع نشیم، اگه برای مقاومت تاریخی مردم ایران و رود خروشان شهیدانش اصالت قائل بشیم، اگه با نگاهی به مسیر گذشته یقین حاصل کنیم که این مقاومت بیدی نیست که به این بادها بلرزه، اگه با هوشیاری نقطه عزیمت و همینطور و نهایت تبلیغات و همچنین ترس و توطئه‌های آخوندها رو دربیابیم اونوقت تب و لرز سرنگونی رو روشنتر از همیشه در وجنات رژیم آخوندی و در سرتاپاش ملاحظه خواهیم کرد.
بگذارید هر چه میخوان ترس و بن‌بست و درماندگی و بدفرجامی خودشون رو روی این مقاومت فرافکنی بکنند. ما باز هم به رژیم میگوییم که:«شتر در خواب بیند پنبه دانه».
این حرف رو از سر خوشبینی و ساده‌لوحی نمیگم. ساده اندیشی برای مقاومتی با یکصد و بیست هزار شهید موضوعیتی نداره.
البته که همه خطرات مثل همیشه ممکنه، متصوره، نباید انکار کرد. اما ریسک و خطر یک چیزه، تاریخچه و مسیر و قانونمندی‌های مبارزه آزادیبخش ما با رژیم آخوندی چیز دیگریست.
بر خلاف اونچه که رژیم می‌خواد وانمود کنه، هرگونه برخورد با مقاومت ایران، چه منفی و چه مثبت، از جانب هر کس و هر نیرو، از جانب هر دولتی، تابع معادلات ایران و رژیم حاکم بر ایرانه. پس سرنوشت این مقاومت بطور قانونمند در ارتباط مستقیم با رژیم آخوندی و سرنوشت مردم ایران رقم میخوره.
و البته این سرنوشت رو ما با همه مخاطراتش، با شعار «مرگ بر ارتجاع-زنده باز آزادی» در مصاف با استبداد مذهبی، آگاهانه و آزادانه پذیرفتیم و خودمون داوطلبانه، فعالانه و با تمام قوا اون رو رقم زدیم و می‌زنیم. بهاش رو هم هرچه سنگین و خونین پرداختیم و باز هم خواهیم پرداخت و این جز بر شرف و افتخارمون اضافه نمی‌کنه.
حالا هر کس که کمر راست، سربالا و چشم باز کنه، بوضوح می‌فهمه که این رژیمی که یکصد بار بیشتر نسبت به تحولات آینده نگران و ترسانه.

گزیده‌ای از سخنان مسعود رجوی، رهبر مقاومت ایران