حدود ۴ماه است میز مذاکرات در گراندهتل خاک می‌خورد؛ اروپا و آمریکا بارها به رژیم آخوندی هشدار داده‌اند هر چه سریع‌تر به وین آمده و مذاکرات را از سر گیرد. رژیم این پا و آن پا می‌کند، بهانه می‌آورد، یک روز پیش‌شرط می‌گذارد، روز بعد که با نیشخند طرف مقابل روبه‌رو می‌شود واپس می‌نشیند و می‌گوید ما هیچ پیش‌شرطی برای مذاکرات نداریم و راهی وین می‌شویم، اما نمی‌آید؛ مدیر کل آژانس به تهران می‌رود و از توافق با رژیم برای بازرسی سایت‌های هسته‌یی می‌گوید، اما دو هفته نمی‌گذرد که رژیم اجازهٴ ورود بازرسان به سایت هسته‌یی کرج را نمی‌دهد؛ وزیر خارجهٔ آمریکا هشدار می‌دهد به نقطه‌ای نزدیک می‌شویم که دیگر برجام منافعی برای آمریکا نخواهد داشت؛ اروپا دست به‌کار می‌شود، انریکه مورا را به تهران و جوزف بورل را به واشنگتن می‌فرستد تا پادرمیانی کنند، اما با دستان خالی به بروکسل بر می‌گردند؛ رژیم می‌گوید توافق کردیم پنجشنبه ۲۹مهر با اروپا وارد مذاکره شویم که چه زمانی مذاکرات وین را آغاز کنیم؛ اروپا تکذیب می‌کند و می‌گوید چنین قراری نداریم؛ و روشن می‌شود حتی مذاکره برای مذاکره هم در کار نیست! در این میان سنا و کنگرهٔ آمریکا و اعراب هم به کاخ‌سفید فشار می‌آورند که نباید به رژیم ایران امتیازی داد. این وضعیت آشفته و گره کور مذاکرات وین است.



این هفته مدیرکل آژانس راهی واشنگتن شد و ابتدا با وزیر خارجهٔ آمریکا دیدار کرد. بلینکن پس از این ملاقات بر حمایت قاطع آمریکا از مأموریت آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در راستی‌آزمایی جهانی عدم اشاعهٔ هسته‌یی، از جمله در ایران، تأکید کرد. یک روز پس از این دیدار، در آخرین تحول، مدیرکل آژانس به سنای آمریکا رفت تا با اعضای کمیتهٴ روابط خارجی سنای آمریکا و رئیس آن سناتور رابرت منندز در مورد رابطهٔ آژانس با رژیم ایران دیدار کند. در این دیدار گروسی نسبت به‌تعلل رژیم ایران در برگزاری مذاکرات برجام ابراز نگرانی کرد و به‌صورت معناداری هشدار داد نظارت بر فعالیت‌های اتمی رژیم ایران دیگر قابل تکیه نیست.

سناتور جیم ریش عضو ارشد کمیتهٴ روابط خارجی سنا هم پس از این دیدار بیانیه‌یی صادر کرد و گفت رژیم ایران هم‌چنان برنامهٔ هسته‌یی خود را گسترش می‌دهد، تعهدات بین‌المللی‌اش را نقض می‌کند و مانع انجام بازرسی‌های آژانس اتمی می‌شود. سناتور جیم ریش از آژانس خواهان افزایش فشارها بر رژیم ایران شد.



اکنون با این وضعیت که بردارهای فشار با ورود سنای آمریکا هر چه سنگین‌تر شده، رژیم آخوندی می‌خواهد چه کند؟ در نهایت پای میز مذاکرات وین خواهد رفت یا نه؟ اگر بیاید، آیا زهر موشکی، منطقه‌یی و حقوق‌بشر را سر می‌کشد و از ترس مرگ خودکشی می‌کند؟ یا کماکان رویارویی با جامعهٔ جهانی را ادامه می‌دهد و وارد دالان خطرناک ارجاع پرونده‌اش به شورای امینت، رفتن ذیل فصل هفت و پیامدهای سخت و خطرناک بعدی آن می‌شود؟!