نشستن پای لرز خربزهٔ جدید
هنوز گرد و خاک هل ‌من مزید طلبی‌ها و عربده‌کشی‌های پاسدار حاجی‌زاده در مورد «ابر قدرت»!‌ شدن فروننشسته بود که نظام با چالش جدیدی مواجه شد. به‌نظر می‌رسد این خربزه‌خوری به مزاج نظام نساخت و این بار مجبور است مانند دفعات قبل و بلکه بیشتر پای لرز آن بنشیند.

خامنه‌ای این فیل «کامپوزیتی» و به تعبیر دیگران این «وب‌کم» پر جار و جنجال را هوا کرد تا بلکه نگاه مجموعهٔ نظام از اصلاح‌طلبان سوخته و دماغ سوخته و محروم گشته از صندلی‌های مجلس گرفته تا اصول‌گرایان و دلواپسان و پس‌پسکی روندگان و ریزشی‌ها و وارفته‌ها را مات و مبهوت کند و برای مدتی هم که شده موضوع عاجل روی میز یعنی بحران کرونا، بی‌اعتمادی عمومی و وضعیت وخیم اقتصادی را تحت‌الشعاع قرار دهد اما پیش‌بینی نکرده بود که این موضوع با نزدیک شدن موعد زمانی لغو تحریم‌های تسلیحاتی‌ سازمان ملل به موی دماغ او تبدیل خواهد شد.



ابراز استیصال نسبت به فعالیت‌های دیپلماتیک اخیر آمریکا
آفتاب یزد (۹اردیبهشت۹۹) از قول فریدون مجلسی نوشته است:

« همان‌طور که در تذکرات اخیر رئیس‌جمهور فرانسه و صدراعظم آلمان و سیاست‌های این دو کشور نسبت به پرتاب ماهواره نظامی ‌ایران شاهد بودیم به‌نظر می‌رسد اروپا نیز در حال مقدمه‌چینی است تا ایران را متهم به نقض برجام کند و چنین امری با توجه به نگرانی‌هایی که آنها همواره نسبت به حوزه تسلیحاتی ایران داشته‌اند امری عادی است.»

این روزنامهٔ حکومتی در ادامه افزوده است:‌

«به‌نظر می‌رسد ایالات متحده همه گزینه‌های ممکن را در این مسیر به کار ببند. از جمله شاید با افزایش تهدید و شدت عمل تا پیش از زمان موعد مقرر که اتفاقاً با انتخابات آمریکا نیز قرابت زمانی دارد افزایش تنشها یا درگیریهایی محدود را با ایران مدنظر قرار دهد تا از این طریق بتوانند خواسته خود مبنی بر تمدید تحریم‌های تسلیحاتی را عملی کنند.»



بمب خبری
روزنامهٔ حکومتی ابتکار وابسته با باند مغلوب نظام نیز در تاریخ ۹اردیبهشت ۹۹ با نگرانی نوشت:

«آنچه سبب شده تا انتشار گزارش تهیه طرح ضدایرانی چون بمب خبری عمل کرده و توجهات را بیش از همه به خود جلب کند، ساخت و کار انجام آن است. واشنگتن این بار نه از موضع دولتی که از «برجام» خارج شده و اصولاً مانع موفقیت آن بوده‏ بلکه به‌عنوان یکی از مدعیان این توافقنامه، خواستار بازگشت تحریم‌های ایران به پیش‌ از تصویب قطعنامه ‌۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل است».

مهمترین قسمت ماجرا این است که این رسانه با وحشت به فعال شدن مکانیزم ماشه، در صورت موفق بودن دیپلماسی آمریکا اشاره می‌کند:

«هدف واشنگتن در تشدید تنش با تهران از نگاه ناظران پنهان نیست. می‌خواهد یا پای پرونده ایران به شورای امنیت سازمان‌ملل بازشود و یا اروپاییان را برای فعال کردن سیستم «ماشه» علیه این کشور ترغیب کند».



بزک نمیر بهار میاد!
حسن روحانی در مرداد ۹۸ با نشان‌ دادن در باغ سبز به خودیهای نظام گفته بود:

«این توافق [برجام] اگر تا سال آینده باقی بماند تمام تحریم‌های تسلیحاتی سازمان ملل علیه ایران به‌طور کامل برداشته می‌شود و این یعنی هر سلاحی را می‌خریم و می‌فروشیم و آماده هستیم برای خرید هر نوع سلاح».

او هم‌چنین روی فرضیهٔ لغو تحریم تسلیحاتی، یک وعدهٔ نسیه هم سوار کرده بود و گفته بود:

«سال‌هاست خرید سلاح از طرف ایران طبق قطعنامه سازمان ملل ممنوع است و ما نمی‌توانیم سلاح خود را بفروشیم، اما اگر برجام را نگهداریم سال آینده تحریم تسلیحاتی ایران برداشته می‌شود و ما می‌توانیم به‌راحتی هم سلاح بخریم و هم بفروشیم».

این حرفها در همان تاریخ نیز از سوی برخی مهره‌های حکومتی به سخره گرفته شد. سخنگوی کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس ارتجاع با طعنه گفت:

«... مگر غربی‌ها وعده‌ها و تعهدات قبلی خود در برجام را عملیاتی کرده‌اند که منتظر لغو تحریم‌های تسلیحاتی باشیم؟»



تحریم تسلیحاتی چیست؟
بر اساس قطعنامهٔ ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل ‌متحد که در تاریخ ۲۹تیر ۹۴ یک هفته پس از توافق برجام با اکثریت قاطع به تصویب رسید، کشورهای عضو باید تحریم تسلیحاتی ایران را به مدت ۵سال رعایت کنند. این تحریم شامل معامله، خرید و فروش و فراهم کردن هر گونه تسهیلات مالی، مبادلاتی، ترابری در مورد تجهیزات سنگین نظامی می‌شود.

این قطعنامه هم‌چنین انواع تانک، توپخانهٔ سنگین، هواپیماها و هلیکوپترهای جنگی،‌ ناو و سایت‌های موشکی را نیز جزو این تحریم قرار داده است.



نگرانی و استیصال و آیهٔ یأس
صرف‌نظر از آن که دیکتاتوری تروریستی حاکم بر ایران موفق شود با دخیل بستن به روسیه و چین، مفری برای خود دست و پا کند یا نه، اما از هم‌اکنون رسانه‌های حکومتی با استناد به آنچه که به‌قول خود آن را بدعهدی اروپایی‌ها می‌خوانند، شروع به خواندن آیهٔ یأس کرده‌اند. نمونه‌یی از این موضع‌گیری‌ها از نظر گذشت. علاوه بر آنچه خواندیم، ابتکار (۹اردیبهشت۹۹) افق سیاهی را که نظام آخوندی در پیش رو دارد این‌گونه تصویر کرده است:

«زورآزمایی تهران و واشنگتن ممکن است هم‌چنان کشدار باقی بماند اما خطر هنگامی است که در بزنگاهی غیرمنتظره، تنش جاری برحسب یک اتفاق از کنترل خارج شود. در این صورت پیش‌بینی پیآمد ارتقاء تنش به منازعه برای هر دو طرف بسیار سخت خواهد بود. در این حال، هم‌سو شدن اعضای اروپایی گروه برجام و نیز شورای امنیت سازمان‌ملل با دولت آمریکا در متهم کردن تهران به نقض تعهدات برجامی‌اش‏، خطر دیگری است که می‌تواند به‌طور مستقیم بر فرآیند تنش جاری تاثیر بگذارد».



این روضه‌خوانی‌ها در حالی است که به‌دنبال طرح پیشنهاد یک توافق هسته‌یی جدید با رژیم از سوی نوربرت روتگن، رئیس کمیتهٴ روابط خارجی پارلمان آلمان، اکنون این ایده مطرح است که برجام نیم‌بند قبلی پاسخگو نیست؛ زیرا دیکتاتوری آخوندی بار دیگر تهدید به از سرگیری فعالیت‌های هسته‌یی خود کرده است و برجام بعدی باید برجام گسترده‌تری باشد و موضوعاتی مانند ثبات منطقه‌یی را نیز در بربگیرد.

بر اساس آنچه گذشت، می‌توان دریافت که تیک تاک ساعت به زیان حاکمیت آخوندی است. «قاصد تجربه‌های همه تلخ» برجام گویای آن است که حسن روحانی و کلیت نظام به جای صابون زدن به شکم خود برای رفع تحریم‌های تسلیحاتی باید نگران مسائل بزرگتری باشند. آنها باید به قاچ زین حفظ نظام بچسبند، ماهواره‌سواری و خروج از تحریم تسلیحاتی پیشکش!