Asıl adı Ebû’l-Muzaffer, Melikkü’n-Nâsır Sultan Yusuf Selahâddin ibn Eyyûb’dur. 12. asırda Irak bölgesine gelen Sultan Selahâddin’in babası Necmeddin Eyyûb, Zengîlerin hizmetine girerek Musul’a vali olurken, Selahâddin’in amcası Şîrkûh da Zengîlerin ordu komutanı olur. Eyyûbî ailesinin şöhretinin yükselmeye devam ettiği tarihlerde dünyaya gelen Selahâddin (1138), gençlik yıllarının başında Nureddin Zengî’nin hizmetine girer.

Haçlıların Mısır’a saldırması üzerine Fatımîler, Nureddin Zengî’den yardım istediğinde Selahâddin Eyyûbî, Kahire savunmasında dikkatleri üzerine çeker. Fatımî vezirinin ölümü üzerine amcası Şirkuh adına Mısır’a vezir olan ordu komutanı Selahâddin, amcasının ölümüyle fiilen vezirlik makamına getirilir (1169).

Kısa bir süre sonra Fatımî halifesinin de ölümü üzerine Mısır idaresine tamamen hâkim olur (1171). Bu arada Suriye bölgesinde hâkimiyetini sürdüren Nureddin Zengî’ye bağlılığını devam ettirir. Bizanslılarla iyi münasebetler kuran ve Kuzey Afrika’ya seferler düzenleyen Sultan Selahâddin, Mısır civarında emniyeti sağlarken gelecekte yapacağı seferler için malî kaynaklar temin eder. 1174’te Nureddin Zengi’nin vefatıyla Sultan Selahâddin, Eyyûbî Devleti’ni kurarak tam bağımsız hâle gelir.

Selahâddin Eyyûbî bağımsız bir devlet kurduktan sonra on yıllık mücadele ile Mısır, Suriye ve Filistin’de birliği ve asayişi kurmayı başarır. Kendisini iki defa öldürmeye kalkışan Bâtınîleri Suriye’de etkisiz hale getirir. Yemen’den Malatya ve Malazgirt’e kadar uzanan geniş bir coğrafyaya hâkim olan Sultan Selahâddin, Selçuklularla iyi münasebetler içerisine girerken Abbasî halifesine karşı bağlılığa gölge düşürmez.