رژیم جلّادان طی ۴دههٔ گذشته همواره تلاش کرده قتل‌عام۶۷ به‌فراموشی سپرده شود، گاه کوشیده آن را به‌کلی انکار کند، گاه خواسته است آن را به‌عنوان یک حکم قضایی توجیه نماید و گاه از طریق مزدورانش تلاش کرده ابعاد آن را کوچک جلوه دهد؛ اما روز سه‌شنبه ۱۷اسفند، این جنبش در خیز بلند دیگری، این توطئهٔ رژیم را در هم‌شکست. در جلسهٔ دادگاه دژخیم حمید نوری با اقدام کنت لوئیس وکیل مجاهدین در ارائهٔ اسناد متعدد و غیرقابل انکار به دادگاه، واقعیت قتل‌عام۶۷ به‌عنوان یک واقعیت مسلم تاریخی به‌ثبت رسید.

این اسناد، از جمله شامل حکم دستخط خمینی، نامه موسوی اردبیلی قاضی‌القضات خمینی در سال۶۷، توجیهات جنایتکارانهٔ خامنه‌ای، دژخیم محمد یزدی رئیس وقت قضاییهٔ خامنه‌ای، آخوند تبهکار علی فلاحیان وزیر پیشین اطلاعات و اذعان آخوند جلاد ابراهیم رئیسی به‌حکم جنایتکارانه خمینی بود.

کنت لوئیس بر اساس این اسناد نتیجه‌گیری کرد که بر اساس حکم خمینی، اعدامها نه تنها در اوین و گوهردشت، بلکه در زندانهای تمام شهرستانهای ایران انجام شده است.



اما مهمترین سندی که در این رابطه به دادگاه ارائه شد، تلگرام مسعود رجوی به‌دبیرکل وقت ملل متحد پرز دکوئلار در شهریور۱۳۶۷ بود، زمانی که اعدامها هنوز ادامه داشت؛ رهبر مقاومت در این تلگرام، برای اولین بار از قتل‌عام زندانیان مجاهد خلق به‌دستور شخص خمینی سخن گفت و از جمله از انتقال‌۸۶۰جسدی که ۲هفته‌ٔ قبل از این تلگرام از اوین به‌بهشت‌زهرا برده شده و دستگیری ۱۰هزار نفر در سراسر کشور پرده برداشت.

اشارهٔ رهبر مقاومت به‌دستگیری گستردهٔ هواداران مجاهدین همزمان با آغاز قتل‌عام، بیانگر آن است که هیولای خون‌آشام ارتجاع تنها به‌قتل‌عام مجاهدین زندانی قانع نبوده و خیز برداشته بود که همهٔ هواداران و از جمله زندانیان آزاد شده را هم از دم تیغ بگذراند؛ تا به‌زعم خودش اثری از مجاهدین بر جا نماند.

در آن تلگرام، مسعود رجوی، از دبیرکل ملل متحد درخواست کرد به‌فوریت هیأتی برای بازدید از شکنجه‌گاههای خمینی اعزام دارد. متعاقباً چندین تلگرام و نامهٔ دیگر به‌دبیرکل و دیگر مراجع متولی حقوق‌بشر ارسال شد؛ اما به‌دلیل سیاست ننگین مماشات، این فریادهای دادخواهانه در آن زمان گوش شنوا نیافت؛ ولی مجاهدین و مقاومت ایران از پا ننشستند، بر تلاش و تقلای خود افزودند و فریاد در خون خفتهٔ شهیدان و دادخواهی مادران و پدران داغدار را پیوسته و مستمراً در چهار گوشهٔ جهان طنین‌انداز کردند.



مجاهدین برای شکافتن دیوار سکوت و توطئه که رژیم ضدبشری می‌کوشید با همدستی دلالان و تاجران خون و نفت بر گرداگرد قتل‌عام۶۷ بکشد، از هیچ تلاشی، از جمله از نثار عزیزترین خونها هم‌چون خون شهید بزرگ حقوق‌بشر ایران دکتر کاظم رجوی فروگذار نکردند؛ تا سرانجام جنبش دادخواهی با هدایت مریم رجوی در سال۹۵ یک خیز بلند برداشت و در پویش شتابان خود، ترفندها و توطئه‌های رژیم را یکی پس از دیگری در هم شکست. یکی از آخرین و خطرناکترین این توطئه‌ها در جریان محاکمهٔ دژخیم شکنجه‌گر حمید عباسی (حمید نوری) نمایان شد. رژیم قتل‌عام کوشید از این دژخیم در جهت انکار قتل‌عام و تخطئه مجاهدین ”سرموضع“ و لوث کردن جنبش دادخواهی استفاده کند، اما این توطئه نیز با اسناد و مدارکی که در این دادگاه ارائه شد، افزون بر ادای شهادت دهها تن از زندانیان سیاسی سابق، بر سر خود رژیم خراب شد. اکنون قتل‌عام۶۷، به‌عنوان نسل‌کشی و جنایت علیه بشریت در افکار عمومی جهان به‌ثبت رسیده است. گام بعدی کشاندن آمران و عاملان قتل‌عام۶۷ و کشتار قیام‌کنندگان آبان۹۸ به‌پای میز محاکمه و کیفر دادن آنهاست.