Anne Teresa De Keersmaeker konuyla ilgili der ki:

“Dansın bizi insan yapan şeyi kutladığını düşünüyorum. Dans ettiğimizde, son derece doğal bir şekilde, bedenimizin mekaniğini ve tüm duyularımızı neşe, hüzün, önemsediğimiz şeyleri ifade etmek üzere kullanırız. İnsanlar her zaman için yaşamlarının çok önemli anlarını kutlamak için dans etmişlerdir ve bedenimiz de tüm olanaklı insan deneyimlerinin belleğini taşır. Tek başımıza dans edebiliriz ve birlikte dans edebiliriz. Bizi aynı yapan şeyleri paylaşabiliriz, bizi birbirimizden farklı kılan şeyleri paylaşabiliriz. Benim için dans etmek bir düşünme biçimidir. Dans aracılığıyla en soyut fikirlerimizi cisimleştirebilir ve göremediğimiz, adlandıramadığımız şeyi ortaya çıkarabiliriz. Dans insanlar arasında cennet ve cehennemi birbirine bağlayan bir bağlantıdır. Bizler dünyayı bedenlerimizde taşırız. Her dansın nihai olarak daha büyük bir bütünün parçası olduğunu düşünüyorum, başlangıcı ve sonu olmayan bir dansın.”