ای کاش!‌ در دیزی ما باز نمی‌ماند

یا کاش! که در گربه کمی شرم و حیا بود

ایرج میرزا





خطای فاحش در متد شناخت
در بازشناسی نظام ولایت فقیه باید تعاریف کلاسیک را کنار بگذاریم و قبل از هر اقدام متدهای شناخت‌ خود را باز بینی نماییم. این خطای فاحش خواهد بود اگر گمان کنیم برداشت ما از مفاهیم واژه‌ها همان است که آخوندها برداشت می‌کنند. وقتی آنها می‌گویند «اسلام»، منظورشان آخوند و حاکمیت آخوندی است. آنگاه که اسم «ملت ایران» را به کار می‌برند. این ترکیب اضافی در بهترین حالت اسم مستعار خامنه‌ای و نظام ولایت فقیه است؛ اگر شامل پاسداران، بسیجی‌ها و لباس‌شخصی‌ها و مجموعهٔ مزدبگیر نظام نباشد.

در حرفهای خامنه‌ای دقت کنید. وقتی او می‌گوید: «ملت ایران باید خود را قوی کند»! منظورش قوی شدن حکومت آخوندی با دستیابی به موشک و سلاحهای کشتار جمعی بیشتر است؛ یا آنگاه که می‌گوید: «ملت ایران هرگز نمی‌پذیرد»! مقصود او دقیقاً شخص ولی‌فقیه است.



«بله، ما قدرت صادرات داریم!»
در بازشناسی سایر واژه‌های استفاده شده از سوی هر یک از سران نظام نیز همین قاعده حکم‌فرماست. نباید گول خورد. آنگاه که به شخص حسن روحانی می‌رسیم این موضوع ضریب می‌خورد.

این آخوند شارلاتان در جدیدترین اظهارات خود گفته است:

« من این روزها با بعضی از رؤسای جمهور صحبت می‌کنم و می‌گویم در لوازم ضد عفونی اضافه داریم و قدرت صادرات داریم، تعجب می‌کنند و می‌گویند واقعاً شما قدرت صادرات دارید؟ می‌گوییم بله ما قدرت صادرات داریم.

در مسائل و کالاهای ضدعفونی ما قدرت صادرات داریم و می‌توانیم صادر کنیم حتی در آینده ممکن است در برخی از وسایل بهداشتی، و حتی در کیت هم ممکن است به این نقطه برسیم که بتوانیم صادرات داشته باشیم.

خیلی ناراحت می‌شوند، می‌بینند ایران بعد از دو سال تحریم شدید که فکر می‌کردند، کشور را نابود کردند و به‌محض این‌که کرونا پیش آمد که چون کرونا یک چیزی بود که همه یکدفعه به آن مبتلا و روبه‌رو شدیم، دیدند ایران بهتر از آنها عمل می‌کند و حالا آن‌چنان عصبانی شدند که نمی‌توانند جلوی عصبانیت خود را بگیرند».(سایت حکومتی شورای عالی انقلاب فرهنگی. ۷اردیبهشت۹۹)



صادرات کیت تشخیص کرونا به دیگر کشورها!
رئیس جمهور ارتجاع در حالی این حرف را می‌زند که در همین جلسه از مردم می‌خواهد که در پویش‌های اهدای صدقه به اقشار آسیب‌پذیر شرکت کنند تا این اقشار در ماه رمضان بی‌افطار نماند. این جمله را اگر با متد گفته شده بخواهیم بررسی کنیم یعنی اگر به اقشار گفته شده، نان شب به‌صورت صدقه داده نشود، چیزی برای خوردن در سفره ندارند.

از این‌که بگذریم روحانی مدعی است که نظام آخوندی «لوازم ضدعفونی» زیاد دارد تا حدی که می‌تواند آنها را به کشورهای دیگر صادر نماید. در دنیای خالی‌بندی و به هم بافتن که حد و مرزی وجود ندارد. او پا را از این فراتر گذاشته و در روز روشن و در عصر کبیر آگاهی و ارتباط و وفور رسانه و شبکهٔ مجازی می‌گوید: «حتی در کیت هم ممکن است به این نقطه برسیم که بتوانیم صادرات داشته باشیم»!



شمه‌ای از صادرات نظام ولایی
این‌که تعریف روحانی از «کیت»! چه می‌تواند باشد، طبق قانونی که در اول این نوشتار گفتیم باید آن را معکوس کرد تا به واقعیت رسید.

البته جای انکار نیست، ایرانی که روحانی مدعی ریاست‌جمهوری آن است، قدرت «صادرات» دارد و از پیش هم داشته است. از همان زمان که امام راحل پایه صادرات را با «صدور انقلاب»! به دیگر کشورها بنیان گذاشت:

«ما که می‏گوییم انقلابمان را می‏خواهیم صادر کنیم به همه کشورهای اسلامی، بلکه به‏ همه کشورهایی که مستکبرین بر ضد مستضعفین هستند، می‏خواهیم یک هم‌چو وضعیتی پیش بیاوریم که دولت یک دولت زورگوی جبار آدمکش امثال ذلک نباشد و ملت یک ملتی نباشد که دشمن با دولت است. ما می‏خواهیم بین ملتها و دولتها آشتی بدهیم. دولتها اگر توجه بکنند و یا مطالعه کنند وضع ایران را و ببینند ملت ایران با دولت چه وضعی دارد، گمان ندارم که آنها تحت تأثیر واقع نشوند».(صحیفه خمینی. ج‏۱۳. ص۹۶)



«کیت»‌های صادراتی نظام به دنیا
بله از همان زمان بود که ایران در صدر جدول صادر کنندگان جهان قرار گرفت. بنابراین جای تعجب نیست اگر حسن روحانی به تبعیت از امام راحل بگوید که ایران حتی در دوران تحریم می‌تواند صادرات داشته باشد و در پوش کشتیهای نفتی و تجاری، موشک را در بسته‌های غذایی و... به یمن صادر و دست‌نشاندگان حوثی را تأمین کند.

بر منکرش لعنت، کی گفته است حکومت اسلامی قدرت صادرات ندارد. کدام حاکمیت بود که توانست در پوش مصونیت دیپلماتیک و در بسته‌های سفارت، بمبی را در لبگرد کت حاج اسدالله اسدی جاسازی کرده و او را با بمب به‌صورت یک «کیت» به اتریش و از آنجا به آلمان صادر کند.

بله که جمهوری اسلامی می‌تواند صادرات داشته باشد. به عقل جن هم نمی‌رسید که در ساکهای حاجیان مواد منفجره تعبیه کند و بمب و حاجی با هم به عربستان صادر نماید تا بلوای سال ۶۶ به‌وجود بیاید و ۶۰۰ حاجی که ۴۰۰نفر آنها ایرانی بودند، قربانی شوند.



صادرات کرونا
چرا جای دور بریم و وقایع دور و از یاد رفته و به تاریخ پیوسته را کالبد شکافی کنیم، کدام دولت بود که با اقتدار تمام، بعد از وارد کردن کرونا از کشور دوست!، چین، آن را با سخاوت تمام و در کوتاه‌ترین زمان ممکن به کشورهای دیگر برادر مانند لبنان، بحرین، عراق، افغانستان، عمان، پاکستان، گرجستان، جمهوری آذربایجان، عربستان، استونی‌، نیوزیلند و مجارستان «صادر» کرد و نخواست سایر برادرانش را از این فیض الهی محروم نماید.

خمینی سال‌ها پیش در خشت خام این روزها را دیده بود؛ به همین دلیل گفت:

«ما که می‏گوییم انقلابمان را می‏خواهیم صادر کنیم به همه کشورهای اسلامی، بلکه به‏ همه کشورهایی که مستکبرین بر ضد مستضعفین هستند، می‏خواهیم یک هم‌چو وضعیتی پیش بیاوریم... ما می‏خواهیم بین ملتها و دولتها آشتی بدهیم».

بهترین شیوهٔ آشتی بین ملتها و دولتها این بود که «همه با هم»! به ویروس مبتلا شده و در «یک هم‌چو وضعیتی»! با هم احساس برابری کنند.

«بله، ما قدرت صادرات داریم... این‌که کرونا پیش آمد... دیدند ایران بهتر از آنها عمل می‌کند و حالا آن‌چنان عصبانی شدند که نمی‌توانند جلوی عصبانیت خود را بگیرند.» حق هم دارند!