ایران با داشتن ۷درصد منابع طبیعی جهان یکی از کشورهای ثروتمند جهان است با توجه به‌این‌که جمعیت ایران یک درصد جمعیت جهان است، مردم ایران می‌بایست ۷برابر متوسط رفاه در جهان، در رفاه و آسایش باشند و به‌لحاظ اقتصادی پیشرفت بیشتری داشته باشد.

اما واقعیت روی زمین برای مردم ایران بسیار متفاوت از این اعداد و ارقام است. آنچه در صحنهٔ ایران به‌وفور دیده می‌شود؛ ابر تورم، بحران بیکاری، گرانی، نبود امنیت شغلی و صدها و هزاران مشکل اقتصادی و اجتماعی و ... است که مردم ایران از آن رنج می‌برند.

اما سرمایه‌های ایران کجا هزینه می‌شود که مردم ایران باید این میزان در رنج و عذاب باشند؟

یک نمونه را حشمت‌الله فلاحت‌پیشه رئیس پیشین کمیسیون امنیت و سیاست خارجی مجلس رژیم در دعوای باندی برملا کرد، وی گفت ما ۳۰میلیارد دلار به سوریه پول دادیم، که باید از دولت سوریه پس بگیریم. این‌که از دولت سوریه پس بگیرند یک حرف نسیه و مهملی بیش نیست، چون بشار اسد با کدام اقتصاد می‌خواهد این پول را برگرداند.

اعتراف فلاحت‌پیشه در خصوص سوریه است، یعنی رژیم ۳۰میلیارد دلار فقط به سوریه داده است، البته قطعاً این تمام هزینه‌های رژیم در سوریه نیست، شرکت فعال رژیم در جنگ علیه مردم سوریه به مدت ۹سال هزینه‌اش بسیار کمرشکن می‌باشد، یک قلم ۸۰هزار مزدور افغانی، پاکستانی و عراقی تحت عنوان فاطمیون و زینبیون و ... به سوریه اعزام کرده است که حقوق پرداختی به این مزدوران نزدیک به ۹میلیارد دلار است.

هزینه جنگ‌افزار و سلاح و مهمات هم سر به فلک می‌زند.

تمام این هزینه‌ها تازه مربوط به سوریه است، عراق و لبنان و یمن و بحرین را هم باید به آن اضافه کرد.

در نتیجه به‌سادگی می‌توان دید که رژیم چگونه دهها میلیارد دلار از سرمایه‌های مردم ایران را در تنور جنگهای منطقه‌یی به آتش کشیده و نتیجه آن فقر و ناداری و بدبختی مردم شده است.

اما آیا این همهٔ ماجراست؟

البته که نه!

جواد ظریف در اعترافی می‌گوید ۳۵میلیارد دلار برای دور زدن تحریم‌ها به نفراتی دادیم که «معلوم نیست الآن کجاست اون پول معلوم نیست کجاست» این عین صحبت جواد ظریف است.



یک نمونهٔ دیگر:

در گزارش تفریغ بودجه آمده که دلارهای دولتی سال۹۷ سرنوشت مبهمی دارد و ۴.۸ میلیارد دلار آن بدون واردات کالا میان اشخاص توزیع شد و با ۲.۷ میلیارد دلار آن خاک و غذای سگ و گربه و نظایر آن وارد شد.

اینها نمونه‌هایی است که در دعوای بین باندهای رژیم بیرون می‌زند.

حال اجازه بدهید همین چند مورد را یک جمع سرانگشتی بزنیم، ۳۰میلیارد پرداخت به بشار اسد جنایتکار، ۳۵میلیارد دلاری که ظریف اشاره کرد و ۴.۸ میلیاردی که در گزارش تفریغ بودجه آمده است مجموع آن می‌شود: ۶۹.۸ یعنی حدود ۷۰میلیارد دلار.

۷۰ میلیارد دلار از سرمایه‌های مردم ایران نابود شده است.

ابتدا باید توجه کنیم که کمتر از ۶۵کشور در دنیا هستند که بودجهٔ آنها از ۷۰میلیارد دلار بیشتر است. یعنی بیش از ۱۰۰کشور در دنیا هستند که بودجهٔ سالانهٔ آنها به ۷۰میلیارد دلار نمی‌رسد.

اما با این پول می‌توان بیش از ۴میلیون و ۸۰۰هزار شغل پایدار ایجاد کرد. متوسط هزینه ایجاد یک شغل پایدار ۲۵۰میلیون تومان است.

این پول معادل:

هزینهٔ ساخت ۱.۵ میلیون تخت بیمارستانی استاندارد است.

اگر این پول را بین مردم ایران تقسیم کنیم به هر نفر نزدیک به ۱۵میلیون تومان می‌رسد.

با این پول می‌توان ۶میلیون کلاس درس استاندارد ساخت.

حقوق بیش از ۵سال تمام کارگران ایرانی یعنی ۱۳میلیون کارگر را پرداخت،

یارانهٔ نقدی ۳۰سال مردم ایران است.

با این پول می‌توان گندم مصرفی ۲۰سال ایران و گوشت مصرفی ۹سال ایران را به‌طور رایگان تأمین کرد. طوری که به هر ایرانی ۴۰ کیلو گرم گوشت اختصاص داده شود.

این پول معادل یک میلیون و ۱۷۰هزار کیلو گرم طلاست.

حال تصور کنید که در این سالیان چه میزان از سرمایه‌های مردم ایران در منطقه بر باد رفته است، صدها میلیارد دلار هم صرف اتمی و موشکی شده است.

رفسنجانی زمانی که زنده بود در تضاد و جدال با احمدی‌نژاد گفت که معلوم نیست چطور ۷۰۰، ۸۰۰میلیارد دلار پول نفت را خوردند و بردند، البته او می‌دانست که چطور خوردند و بردند، اما امروز دیگر بر همگان روشن شده که چطور ثروتهای مردم ایران به یغما رفته است.

دزدی‌هایی که درصدی از آن در هر جای جهان رخ بدهد چندین دولت عوض می‌شود، در حاکمیت فسادزا و فسادزی خامنه‌ای آب از آب تکان نمی‌خورد.

اما به‌قول مرتضوی یکی از مهره‌های رژیم این کارها بر خشم و بغض مردم می‌افزاید و این بغض را متراکم می‌کند و این بغض از گلوی کارگر فرو نمی‌رود و منجر به انقلابات کارگری می‌شود.

بله ۴۰سال دزدی و غارت و چپاول بی‌وقفه ادامه داشته است، قطعاً نمی‌تواند این دور باطل یغماگری الی غیر‌النهایه ادامه پیدا کند.