We beginnen met Paulus. Hij spreekt in 1 Kor. 9:21 over de "Wet van God en de Wet van Christus." We staan "onder" de Wet van God en Christus zegt de HSV. Paulus citeert de Torah als gezaghebbend, ter ondersteuning van zijn apostolisch gezag en de geschiedenis van Israël is in ieder geval een "voorbeeld voor ons...op wie de einden der eeuwen zijn neergekomen." De wet is in de brief aan de Romeinen "heilig en rechtvaardig en goed." Wie zijn lichaam (=praktische leven) aan God wijdt, kan leren verstaan wat de "goede, welbehaaglijke en volmaakte wil van God is."

Maar gaat dat zonder kennis van Zijn Woord? Een leven en wandelen "naar" de Geest - Rom. 8:4 - dat de rechtvaardige eis van de Wet vervult, is niet een leven vanuit spontane invallen en vermeende influisteringen van de Geest, maar een gedisciplineerd leven. Het is een rechte weg. Waarmee zal een Christen zijn weg recht houden? Als hij het leeft en beleeft en richt en ordent en beheerst volgens Gods Woord.

Maar tevens benadrukt Paulus dat Christenen niet "onder" de Wet staan, en dat de Wet (van Mozes) een leermeester was totdat het geloof is gekomen (Gal. 3). Dat is niet erg bemoedigend voor wie meent dat de Torah nog een rol moet spelen in het leven van Christenen. Maar wat bedoelt Paulus precies? En wat is de (blijvende) betekenis van Psalm 119, die grote lofzang op Gods Woord?