«انفعال دانشجویان حاضر در جلسهٔ» خامنه‌ای و «فضای سرد» حاکم بر آن!

«به‌راستی دلیل» این فضای وارفته «همان ناامیدی و رخوتی» نیست «که خامنه‌ای امروز [۶ اردیبهشت] نسبت به‌ آن هشدار داد؟»(قسمتی از گزارش خبرگزاری ایرنا از دیدار خامنه‌ای با دانشجویان حکومتی ۷اردیبهشت).

جلسه‌ای که خامنه‌ای در آن به‌ نزدیک‌ترین نیروهای نظام هشدار داد «مواظب باشید» از «انفعال و ناامیدی» پرهیز کنید؛ «مواظب باشید... دچار انفعال نشوید، دچار ناامیدی و فایده ندارد نشوید».

هشدارهای خامنه‌ای برآمده از وضعیت بحرانی کنونی رژیم است که یکی از خروجی‌های خطرناک آن، ناامیدی، سرخوردگی و ریزش جریان‌وار، حتی در نزدیک‌ترین نیروهایش است.

در این جلسه خلیفهٔ ارتجاع در حالی که دشمن سرنگون‌کننده را «جریان ضدانقلاب» می‌نامید، گفت که این دشمن «ریشه‌هایش هنوز وجود دارد» و «حمایت می‌شود در داخل». خامنه‌ای یادآوری کرد که «موضوع دانشگاه از روز اول چالشی بود بین نظام و» این دشمن که در برابر رژیم از جمله در دانشگاه «سنگربندی» می‌کرد. ولی‌فقیه ارتجاع آنگاه پرسید «چرا باید دغدغهٔ دانشگاه را داشت؟»؛ و پاسخ داد چون «آن جریان هنوز هست و فعال هم هست» و «اگر دشمن بتواند درون دانشگاه» ارزش‌های نظام را «تخریب کند، آثار و مضرات و خساراتش چندین برابر اول انقلاب خواهد بود».

پیش از این نیز پاسدار فیروزآبادی در مقام رئیس ستاد کل نیروهای مسلح رژیم یادآوری کرده بود که اوایل انقلاب «مجاهدین در گوشه و کنار مملکت» از جمله «دانشگاه‌ها روئیدند» و حتی «بخشی از حوزه را هم به‌ خودشان جذب کردند». خود خامنه‌ای هم در اردیبهشت ۹۹ گفته بود که «ما اوایل انقلاب جوانایی داشتیم که اینها جذب گروه‌های التقاطی شدند» و سپس به سران نظام هشدار داد که «مراقب باشند که به‌سربازگیری دشمن از جامعهٔ جوان کشور کمک نشود».

خامنه‌ای این یکی را درست می‌گوید. رویارویی دانشگاه با رژیم ولایت فقیه و اندیشه‌های قرون‌وسطایی آن، قدمتی ۴۳ساله دارد. پس از انقلاب ضدسلطنتی، خمینی با سرکوب و ترویج اندیشه‌های پوسیده، سیطرهٔ خود را بر جامعه گسترده بود، اما موفق نشد بر دانشگاه چیره شود. از این‌رو کینه‌ای حیوانی از دانشگاه به‌دل گرفت و گفت: «خطر دانشگاه از خطر بمب خوشه‌‌ای بالاتر است».

در نقطهٔ مقابل، دانشگاه مرکز فعالیت و ترویج اندیشه‌های ترقی‌خواهانهٔ نیروهای انقلابی و به‌طور خاص مجاهدین بود. میتینگ‌های مجاهدین در دانشگاه‌ها و به‌ویژه کلاس‌های تاریخی «تببین جهان» مسعود رجوی، راه جولان اندیشه‌های ارتجاعی خمینی در دانشگاه را سد کرده بود. تا جایی که روزنامهٔ لوموند فرانسه(فروردین ۱۳۵۹) گزارش داد «آقای رجوی با سخنوری آموزنده‌اش طرفدار بسیار دارد» و «میتینگ‌های سیاسی که وی در پایتخت و شهرستان‌ها برگزار می‌کند، توده‌های ۱۰۰هزار نفری، ۲۰۰هزار نفری و بعضی اوقات ۳۰۰هزار نفری را جلب می‌کند».

از همین‌رو خمینی در سال ۱۳۵۹ تحت نام «انقلاب فرهنگی» دست به‌ کودتا زد و دانشگاه‌ها را به‌خاک و خون کشید. پس از آن نیز تلاش کرد با اختصاص نزدیک به نیمی از سهمیهٔ دانشگاه برای بسیجیان، دانشگاه را تحت کنترل خود درآورد. همزمان سرکوب و اعدام‌های گستردهٔ دانشجویان بی‌وقفه ادامه داشت. تا جایی که بر اساس آمارهای مقاومت، حدود ۴۰درصد از ۱۲۰هزار شهید مقاومت در برابر رژیم آخوندی را دانشجویان مجاهد و مبارز و عناصر فرهیختهٔ جامعه تشکیل می‌دهند.

اکنون پس از ۴۳سال رویارویی سخت و بی‌امان که خامنه‌ای در سخنرانی اخیر خود(۶اردیبهشت) از آن با‌ عنوان «چالشی بین جریان انقلاب و ضدانقلاب» در دانشگاه نام برد، خلیفهٔ ارتجاع به‌ شکست تاریخی نظامش اذعان می‌کند و می‌گوید که دانشگاه «دغدغهٔ» نظام است و «امروز این دغدغه بیشتر است!».