پاسدار قالیباف روز یکشنبه ۲خرداد در صحن علنی مجلس ارتجاع گفت: «فرصت ۳ماهه آژانس بین‌المللی انرژی اتمی تا اول خرداد ماه بود و بر این اساس دیگر حق دسترسی به‌تصاویر و اطلاعات سازمان انرژی اتمی را ندارد».

آخوند سلیمی یکی از اعضای مجلس نیز در همان جلسه گفت: «آژانس ۳ماه فرصت داشت و دیروز تمام شد، بر اساس قانون باید فیلم تمام دوربین‌ها پاک شود. آقای قالیباف اجازه ندهید این قانون هم مثل قانون اقدام راهبردی شود!».

رضوانی عضو دیگر مجلس ارتجاع هم گفت: «باید نظارت کنیم در وین چه می‌گذرد؟ روزی متوجه می‌شویم همه چیز نظام از دست رفته!».



اما به‌نظر می‌رسد این پاسدار نورسیده به گود سیاست و همپالگی‌هایش گز نکرده پاره کردند، چرا که

رافائل گروسی مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی پس از یک تأخیر یک روزه، روز دوشنبه (۳خرداد) اعلام کرد: «توافق آژانس با رژیم ایران برای ادامهٔ راستی‌آزمایی‌ها به‌مدت یک ماه دیگر تمدید شد!».

متعاقباً بیانیهٔ شورای عالی امنیت رژیم نیز تأیید کرد: «حفظ داده‌های دوربینهای نظارتی (آژانس) به مدت یک ماه ادامه می‌یابد!».

به این ترتیب شانتاژ و بلوف و تهدیدات تو خالی و اعلام اولتیماتوم در ابتدا؛ یک بار دیگر ذلت و عقب‌نشینی خفت‌بار به بار آورد.



پس از تغییر دولت در آمریکا، خامنه‌ای و رژیمش از هول هلیم مماشات در دیگ افتادند و خامنه‌ای برای امتیازگیری بیشتر، در آذرماه به مجلس ارتجاع دستور داد تا قانون «اقدام راهبردی برای رفع تحریم‌ها» را تصویب کند. بر اساس این قانون، اگر تا ۳ماه تمامی تحریم‌ها لغو نمی‌شد، رژیم باید پروتکل الحاقی را لغو و بازرسان آژانس را اخراج می‌کرد. اما ۳ماه گذشت، هیچ تحریمی لغو نشد؛ گروسی به ایران رفت و رژیم توافق با آژانس را پذیرفت و ۳ماه دیگر فرصت داد تا تمامی تحریم‌ها لغو شود! و گرنه داده‌های دوربینهای آژانس پاک شده و نظارت آن منتفی می‌شد! باز هم مهلت ۳ ماههٔ دوم تمام شد، هیچ تحریمی لغو نشد و اکنون رژیم یک ماه دیگر قرارداد را تمدید کرد!



روز دوم خرداد آژانس بین‌المللی انرژی اتمی اعلام کرد رافائل گروسی کنفرانس مطبوعاتی برگزار می‌کند. کمی پیش از آغاز کنفرانس، رژیم آخوندی سراسیمه در تلویزیون حکومتی خبر داد که احتمالاً قرارداد با آژانس تمدید خواهد شد. در پی آن، کنفرانس مطبوعاتی گروسی عقب افتاد و هیچ زمان مشخصی هم برای برگزاری آن داده نشد. تا این‌که آژانس خبر داد کنفرانس به روز بعد موکول شده است. اما چرا؟

در همین مدت، صالحی، رئیس آژانس اتمی رژیم دست به‌دامان گروسی شد و پذیرفت توافق با آژانس تمدید شود. اما در مقابل «مسئولان هسته‌یی نظام به گروسی پیشنهاد کرده‌اند بر مختومه بودن پرونده PMD (ابعاد نظامی برنامهٔ هسته‌یی نظام) تأکید کند»؛ اما به‌رغم دست و پا زدنهای صالحی، کیهان خامنه‌ای (۳خرداد) به زبان معکوس اعتراف کرد: «گروسی حاضر به دست کشیدن از این باج‌خواهی آشکار نیز نشده است!» (بخوانید تسلیم باج‌خواهی رژیم نشده است).



این وضعیت بن‌بست رژیم آخوندی را به‌روشنی تصویر می‌کند؛ رژیم نه می‌تواند پای پیامد‌های زهرخوری بیاید، نه می‌تواند پیامد‌های ادامهٔ مقابله با جامعهٔ جهانی را تحمل کند.

این بلاتکلیفی و عقب‌نشینی خفت‌بار به درون رژیم سرریز شده و به‌صورت تشدید بحران درونی بارز می‌شود. چه در بالای نظام، در کشاکش دولت روحانی با مجلس ارتجاع؛ چه در پایین و بدنهٔ نظام که به‌صورت وارفتگی پاسداران و بسیجی‌ها.

نگاهی به گوشه‌یی از پیام‌های نوشتاری، زیر خبر درج شدهٔ تمدید توافق با آژانس در کانال رسمی سپاه پاسداران، گویای این بحران درونی است: «مجلس سیب‌زمینی-خاک بر سر بی‌غیرتتان-شورای عالی امنیت جاسوسخانه-مگر قرار نبود اول تحریم‌ها لغو شود؟! این بساط حقارت نظام کی جمع می‌شود؟!-باز هم نظام بدبخت ما فرصت داد-مجلس انقلابی چه غلطی می‌کند؟-این همه باج می‌دهید، خسته شدیم دیگر- این ذلت نظام است!» (۳خرداد).