روز سه‌شنبه ۳۰شهریور، همزمان با پخش ویدیویی سخنرانی رئیسی جلاد در اجلاس مجمع عمومی ملل متحد، ایرانیان آزاده در برابر مقر دائمی ملل متحد در نیویورک علیه این جنایتکار تظاهرات کردند. همزمان هزاران تن دیگر از هموطنان در ۱۱شهر و پایتخت کشورهای اروپایی و کانادا به‌تظاهرات برخاسته بودند. خواسته آنها محاکمه رئیسی جلاد و اربابش خامنه‌ای جنایتکار به‌جرم دست داشتن در قتل‌عام ۳۰هزار زندانی سیاسی و کشتار و اعدام مستمر فرزندان مردم ایران در قیامه، به‌خصوص در قیام خونین آبان۹۸ بود.

ترس از همین تظاهرات بود که رئیسی و خامنه‌ای را مجبور کرد از «فرصت» حضور در مجمع عمومی چشم بپوشند و به‌ارسال سخنرانی ویدیویی بسنده کنند.

اما برای مردم ایران، این تنها نخستین گام است، خواسته آنان، محاکمه و کیفر یافتن این جلاد قسی‌القلب و خلیفهٔ پلید ارتجاع است. هم‌چنان‌که خانم مریم رجوی در پیام خود به‌اجلاس بین‌المللی شاهدان جنایات رئیسی جلاد، در قتل‌عام۶۷ گفت: «رئیسی جلاد با دستان آغشته به‌خون زندانیان سیاسی قتل‌عام شده در سال۶۷ و ارتکاب کشتار خیابانی دست‌کم ۱۵۰۰جوان و نوجوان، در قیام آبان۹۸ و به‌خاطر اعدامها و شکنجه زندانیان باید بر صندلی محاکمه بنشیند و در برابر عدالت قرار بگیرد».



این صدا و این خواست به‌یمن مجاهدت سالیان و کارزار جهانی مجاهدین و مقاوت ایران، اکنون به‌یک کارزار بین‌المللی تبدیل شده و وجدانهای بیدار را در سراسر جهان به‌همسویی با مردم ایران و حمایت از خواست آنان برای محاکمه و کیفر دادن جلادان برانگیخته است. شاهد این مدعا، صدور بیانیه‌ها و قطعنامه‌های پارلمانهای مختلف طی ماههای اخیر است. یکی از برجسته‌ترین و آخرین آنها، قطعنامهٔ ۱۱۸ امضا شده توسط ۲۵۰عضو مجلس نمایندگان است. در این قطعنامه قید شده که آمریکا بایستی نقش خود را در یک تحقیقات بین‌المللی در مورد قتل‌عام۶۷ ایفا کند.



یکی از مهمترین و برجسته‌ترین پژواک صدای دادخواهی مردم ایران را روز دوشنبه ۲۹شهریور شاهد بودیم که همزمان با اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل متحد، در واشنگتن طنین‌انداز شد؛ کنفرانس بزرگی که شماری از شخصیتهای برجستهٔ سیاسی آمریکا در آن سخنرانی کردند. پیام و مضمون اصلی این کنفرانس، فراخوان به‌محاکمهٔ بین‌المللی خامنه‌ای و رئیسی و اژه‌ای و سرنگونی فاشیسم دینی حاکم بر ایران بود. در این کنفرانس مایک پمپئو که تا اوایل همین سال (۲۰۲۱) وزیر خارجهٔ آمریکا بود، در سخنرانی خود با تأکید بر اشراف اطلاعاتی‌اش و شناختی که از رئیسی جلاد و جنایات او دارد، گفت: «رئیسی باید محاکمه شود. نه فردا، نه هفته آینده، نه سال آینده، بلکه همین الان» وی تأکید کرد که از همین امروز باید او را به‌خاطر جنایات علیه بشریت که مرتکب شده، مورد حسابرسی قرار دهیم... هر گونه معامله با ابراهیم رئیسی معادل معامله با یک قاتل کشتار جمعی است، چنین کاری نه تنها غیراخلاقی است بلکه ضد سازنده است».

سخنران دیگر این کنفرانس خانم دبورا لی جیمز، وزیر نیروی هوایی آمریکا تا سال۲۰۱۷ بود. وی خطاب به‌حاضران در کنفرانس گفت: «من همراه با شما، به‌مجمع عمومی ملل متحد فراخوان می‌دهم که پرونده قتل‌عام۱۳۶۷و سایر جنایات رئیسی را به‌شورای امنیت ارجاع دهد و یک تحقیقات رسمی در مورد این نسل‌کشی فجیع و جنایت علیه بشریت انجام دهد».



سناتور توریسلی نیز در سخنان خود گفت: «هر کشتارگر جمعی مانند ابراهیم رئیسی، سرنوشتی جز زندان یا مرگ ندارد؛ این عادلانه نیست که او به‌خاطر جنایاتش در قتل‌عام۶۷ اکنون در زندان نیست».

اکنون همگان می‌دانند که اینها شعار و تبلیغات نیست، مبتنی بر قوانین و اصول حقوق بین‌الملل است، همان قوانینی که مشاوران حقوقی رئیسی جلاد را واداشت به‌او هشدار بدهند «سران کشورها... دارای مصونیت هستند، ولی... در ارتکاب جرایمی هم‌چون نسل‌کشی، جرایم جنگی و جرایم بر ضدبشریت آنها نیز به‌مانند سایر افراد فاقد مصونیت بوده و نمی‌توانند برای فرار از محاکمه و مجازات به‌مصونیت استناد کنند» (روزنامهٔ حکومتی همدلی – ۳۰شهریور).

حاصل این قوانین به‌عنوان مبنا همراه با شرط تعیین‌کنندهٔ ارادهٔ خلل‌ناپذیر مقاومت آزادی‌ستان مردم ایران، خطر جدی و سهمگینی است که جلاد۶۷ را مجبور می‌کند ترسان و مضطرب «از خیر مزایای یک فرصت جهانی مثل مجمع عمومی سازمان ملل هم بگذرد» (روزنامهٔ حکومتی جهان صنعت ـ ۲۷شهریور).



اما سؤال این است که رئیسی جلاد و خامنه‌ای و اژه‌ای و سایر دژخیمان و جلادانی که دست در خون مردم ایران دارند، تا کی و تا کجا می‌توانند از دست عدالت بگریزند؟