Bu şimdiye kadar yazmak zorunda kaldığım en kötü şey. Dürüst olmak gerekirse şu anda nasıl hissettiğimi bile bilmiyorum. Tamamen uyuşmuş durumdayım. Az önce nişanlımın beni aldattığını öğrendim. Nasıl öğrendiğim konusunda çok fazla ayrıntıya girmeyeceğim; Önemli değil. Nişanlımla ilk çıkmaya başladığımda ona yalnızca tek bir şey istediğimi söylemiştim: Eğer başka biriyle birlikte olmak isterse bana söylemeliydi. Ne zaman ve nerede olduğu önemli değildi; beni arayabilir, mesaj atabilir, ne isterse yapabilirdi. Basit bir "bitti" demek yeterli olurdu. Nedenini sormazdım, zorlamazdım. Sadece aldatılmak istemedim. Annem onu aldattığında babam çok acı çekti. Ve bu onu mahvetti. Ben de aynı şeyleri yaşamak istemedim. Ama işte durum bu. Çok fazla soru sormadım. Çok bir şeye ihtiyacım yoktu. Sadece dürüstlüğe ihtiyacım vardı ve buna bile sahip olamadım. Ondan ayrıldım ama şu an kendini açıklamaya çalışıyor. Konuşmak için benimle buluşmak istediğini söylüyor. Fakat bunu yapamam. Şu anda onu görmeye dayanamam. Her şey hala çok taze. Ama yine de zorlamaya devam ediyor. İşte bu yüzden buradayım. Ne yapacağımı bilmiyorum. Ona açıklaması için bir şans vermeli miyim? Bu hiçbir şeyi değiştirmeyecek olsa bile? Bana istediğim tek şeyi bile veremeyen biriyle birlikte olmak istemiyorum. Ama onu hâlâ seviyorum. Yalan söyleyip onun benim için hiçbir şey ifade etmediğini söyleyemem. O hala benim her şeyim. Bu da her şeyi daha da kötüleştiriyor.