Opróżnione małpki powoli odmarzały w rowach. Promienie słońca odkrywały ich oszronione etykiety. Cytrynówka, czysta, wiśniówka. Cały przekrój społecznych upodobań odbijał się w trzech małych buteleczkach porzuconych przy drodze. Pan T. szedł skrajem szosy z Chodla do Ratoszyna i co rusz oglądał się za siebie. Gdy tylko usłyszał jadący samochód zatrzymywał się, schodził na bok i czekał aż przejedzie. Zbliżał się do Wyspy Loret, gdzie wśród bagnistych stawów znajdowały się ruiny pojezuickiego kościoła. Jego historia była krótka i smutna. Działał raptem dwadzieścia pięć lat, do 1773 roku, gdy skasowano zakon jezuitów i ich dobra przejęło państwo. Dziesięć lat później znajdujący się w świątyni obraz Matki Boskiej Loretańskiej przeniesiono do pobliskiego kościoła w Chodlu. Jakoś zaraz potem w opuszczonej budowli zawalił się dach. Trudno nie wiązać tego wydarzenia z utratą płótna z wizerunkiem patronki. Matka Boska też nie mogła przyzwyczaić się do nowego otoczenia. Obraz przestał słynąć z cudów, a następne lata nie były najlepsze dla tamtejszej parafii.
Cały odcinek przeczytasz na: https://tomaszrzepecki.wordpress.com/2021/05/30/odcinek-11-chodel-i-belzyce/