C’est la vie – cały twój Paryż, dwie drogi na krzyż… nucił pod nosem Pan T. w drodze do Bychawy. Z radia leciały lata osiemdziesiąte. Zaucha, Lady Pank, Perfect. Nieraz zastanawiał się skąd u niego sentyment do czasów, których nie mógł znać. Pierwsze, co świadomie pamiętał z muzyki, to kasety z połowy lat dziewięćdziesiątych. Miał na taśmie Elektryczne Gitary, Grzegorza Turnaua i Big Cyc. Dostał je od brata, gdy ten przerzucił się na amerykański death metal. Tym sposobem ten tercet ukształtował jego gust muzyczny. Niewiele jeszcze rozumiał, ale „Głowy Lenina znad pianina” brzmiały mu przebojowo, a zamiast „Kręcimy pornola” śpiewał „Kręcimy horrora”, bo skąd mógł wtedy wiedzieć co to znaczy. Turnau ze swą poetyką i fortepianem pasował do tych zespołów jak pięść do nosa, ale właśnie jego po latach zapamiętał najmocniej. Ze zdziwieniem odkrył, że wracając co jakiś czas do „To tu, to tam”, znał każdy utwór. Niezrozumiałe za dzieciaka teksty wryły mu się w pamięć. Z wiekiem zaczynał odkrywać je na nowo... Cały odcinek w formie tekstowej znajdziesz na: https://tomaszrzepecki.wordpress.com/2021/05/09/odcinek-8-cest-la-vie-bychawa/