هر روز که می‌گذرد، دامنهٔ تأثیرات سیاسی و اجتماعی سلسله عملیات اختناق‌شکن کانون‌های شورشی در نفوذ به بلندگوهای تبلیغاتی رژیم نمایانتر می‌شود.

واکنش‌های ایادی و سردمداران رژیم آخوندی در قبال این ضربات، حاکی از زلزله‌ای است که زمین را زیر پای آنها به‌لرزه درآورده و دشمن را کلافه و مستأصل کرده است. درنگی بر برخی از این اظهارات، وجوه مختلف این وحشت و از هم‌گسیختگی را روشن‌تر می‌کند.

سایت ولی‌فقیه ارتجاع (۲۳بهمن) به‌نقل از یک کارشناس حکومتی بر «قدرت تخریبی» این سلسله عملیات و کارآیی و راندمان آن در شکستن فضای رعب و اختناق انگشت گذاشته و می‌نویسد: «اگر امروز می‌بینیم سازمان مجاهدین خلق همه فعالیت‌هایش را تعطیل کرده و متمرکز شده بر استفاده از شبکه‌های اجتماعی، برای این است که قدرت تخریبی آن را می‌داند. در جامعه امروزی اثر تخریبی یک پیام و یا یک کلیپ چند دقیقه‌ای به‌مراتب بیشتر از چندین بمب و موشک است».



یکی دیگر از سردمداران رژیم از این می‌نالد که ابتکارعمل در این جنگ، در دست مجاهدین است: «کلید فضای مجازی امروز دست دشمن است و... الآن دشمن هر طوری بخواهد می‌تواند کنترل و مدیریت کند» (آخوند آقا تهرانی رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس ارتجاع ـ در روزنامهٔ حکومتی دنیای اقتصاد ۲۴بهمن)

نماینده و امام جمعهٔ خامنه‌ای در استان البرز هم به‌شکست و عقب‌ماندگی رژیم در این جنگ بی‌امان اعتراف می‌کند و فریاد و فغان سر می‌دهد: «دشمن تهاجم ترکیبی بر علیه ما راه انداخته و ما باید دفاع بکنیم و حمله ترکیبی هم داشته باشیم... آرایش جنگی دشمن و تاکتیکهای جنگ را باید به‌دقت یاد گرفت» (آخوند حسینی همدانی در نمایش جمعه کرج ۲۲بهمن).

آنچه ذکر شد تنها بخشی از واکنش‌های رژیم و ایادی و سردمداران آن است که به‌رسانه‌های حکومتی راه یافته است. تأثیر این ضربات بسا عمیق‌تر و گسترده‌تر است، اما از روی همین‌ها هم می‌توان دریافت که سلسله عملیات اختناق‌شکن که روز ۷بهمن با قطع شبکه‌های تلویزیونی و رادیویی رژیم و طنین‌انداز شدن شعارهای «مرگ بر خامنه‌ای و درود بر رجوی» در آسمان سراسر ایران آغاز شد و با نفوذ سلسله‌وار به بلندگوها و پخش این شعارها در بازار رضای مشهد و سپس در چندین شهر و چندین نقطه دیگر ادامه یافت، چگونه رژیم را سراپا تکان داده است.

علت این همه به‌هم ریختگی و هراس رژیم چندان پوشیده و دشوار نیست. علت آن در ویژگی «اختناق‌شکنی» این سلسله عملیات خلاصه می‌شود.



یک نظام دیکتاتوری تمام توان خود را به‌کار می‌گیرد که ضعف و شکنندگی ماهوی خود را با اعمال رعب و اختناق بپوشاند و خود را قوی و مسلط بر اوضاع نشان دهد. رژیم پوسیده و قرون‌وسطایی ولایت فقیه بیش از هر دیکتاتوری معمول بر ارعاب پیچیده‌ شده در لفافه‌یی از فریبکاری مذهبی که با کلمهٔ دجالیت بیان می‌شود، استوار بوده است. اما سلسله عملیات اختناق‌شکن اخیر، همهٔ رشته‌های رژیم در این زمینه را پنبه کرد، از هم گسیختگی و ضربه‌پذیری آن را آشکار نمود و جسارت و انگیزه را به‌تمامی آحاد جامعه، جامعهٔی که تا مغز استخوان از این رژیم کینه و نفرت دارد پمپاژ کرد. این یعنی چرخش تعادل‌قوا میان مردم و حاکمیت!

اکنون به‌روشنی می‌توان دید که چگونه بدگمانی و اضطراب به‌قلعهٔ پوسیدهٔ حاکمان نقل مکان کرده است و این آخوندها و پاسدارانشان هستند که دیگر در میان خود امنیتی احساس نمی‌کنند. پاسدار کوثری عضو مجلس ارتجاع و از سرکردگان پیشین سپاه، به‌بحرانی که این ضربات در درون رژیم ایجاد کرده، اشاره نموده و با بیان این‌که «دشمنان از افراد سست عنصر، ضعیف، خودفروخته در داخل نظام در جهت به‌دست آوردن اطلاعات استفاده می‌کنند» خطاب به‌آنها می‌گوید: «کاری می‌کنیم که این افراد از کرده خودشان پشیمان شوند... ما دیگر فقط در حالت تدافعی قرار نمی‌گیریم بلکه از این به‌بعد رویکرد تهاجمی را هم در پیش خواهیم گرفت» (روزنامه حکومتی دنیای اقتصاد ـ ۲۳بهمن).



چندی پیش یکی از سایتهای حکومتی آغاز سلسله عملیات اختناق‌شکن را با عملیات چلچراغ و فتح مهران در خرداد۶۷ مقایسه کرده بود که رزمندگان ارتش آزادیبخش در آن شعار «امروز مهران، فردا تهران» سر دادند و دو ماه نگذشته بود که ارتش آزادی به‌قصد تسخیر تهران به‌حرکت درآمد. سایت کذایی هشدار داده بود «چنان‌چه فردا مجاهدین به «بیت» خامنه‌ای برسند آیا باز هم تقصیر را به‌گردن اقدام «فوق‌العاده پیچیده» خواهید انداخت؟ (سایت حکومتی تیتر برتر، ۷بهمن ۱۴۰۰).