خامنه‌ای با گماشتن رئیسی، وعده‌ٔ «دولت جوان حزب‌اللهی» را برای حل تمام مشکلات کشور داد. اما پشت پرده‌ها که همیشه واقعی‌تر از واقعیت روی ویترینهای سیاسی هستند، این بود که رئیسی را با سابقه‌ٔ جلادی در تابستان ۶۷، برای تک‌پایه کردن نظام با هدف کوبیدن میخ سرکوب سیاسی و اجتماعی برای حفظ نظام آورد.



در سال۱۴۰۱ موج اعدامها جریان داشته است. فقط در یک روز (شنبه اول مرداد)، ۱۱ اعدام در ۴شهر صورت گرفته است.

در سه هفته اخیر موج سرکوب زنان با بهانه‌های ارتجاعی و ضدبشریِ «بدحجابی و بی‌حجابی»، جریان داشته است. فراموش نمی‌کنیم که دستاربندان حکومتی و کارگزاران آن با صراحت اعتراف کردند که عمر جمهوری اسلامی به یک «روسری» بند است!



اکنون در آغاز مرداد ۱۴۰۱، نتیجه‌ٔ سریال نمایش سرکوب برای حفظ نظام و پاسخ به دومینو بی‌پایان اعتراضات صنفی و اجتماعی، راه‌انداختن اعدام در ملأعام در شیراز است. این اوج شکست طرح خامنه‌ای با آوردن رئیسی است. بازگشت به اعدام در ملأ عام، یعنی اصلاحات‌بازی و اعتدال‌گرایی و «دولت جوان حزب‌اللهی»، همگی سوخته و از حیز انتفاع خارج شده‌اند. یعنی در مقابل اعتراضات صنفی و اجتماعی و سیاسی، دیگر هیچ مانور و راهی وجود ندارد؛ چرا که مردم ایران از کل نظام عبور کرده‌اند.

خامنه‌ای از پس تمام مانورهای دروغین و ریایی برای حفظ جمهوری اسلامی، به پاشنه‌ٔ ماهیت ایدئولوژیک ــ سیاسیِ نظام بازگشته است: النصر بالرعب!



اما تفاوت این اعدام در ملأعام با نمونه‌های پیشین در این است که اکنون بیش از ۹۰درصد مردم ایران از کل حاکمیت با تمام باندها و مانورهایش عبور کرده‌اند. هم‌اینک مطالبات صنفی و اجتماعی به خواسته‌ٔ سیاسی بالغ شده که اصل این خواسته‌ها هم نفی نظام ولایت فقیه است.



خامنه‌ای بدین‌گونه، فرمان جنگ با اکثریت قاطع جامعهٔ ایران را داده است. ولی‌فقیه با دست خودش، روند شرایط جامعه علیه نظام را به سمت رادیکال شدن سوق می‌دهد. یعنی به مردم ایران پیام می‌دهد که راه‌حل نهایی مقابله با این حاکمیت، رادیکالیسم و قاطعیت است.



مسیر طی شده با قیامهای یک‌دهه‌ٔ اخیر و اعتراضات اقشار مختلف مردم هم، این نتیجه را برجسته نموده است که این حاکمیت نه زبان مسالمت سرش می‌شود، نه قانون، نه حقوق، نه نامه و شکایت، نه تحصن و اعتصاب، نه مدنیت، نه حقوق‌بشر، نه بی‌هزینه‌گی و نه بیانیه و کمپین.

با این حاکمیت باید با زبان قاطع همبستگی ملی با شاخص نفی کل نظام با به‌کارگیریِ قاطعیت در پیشبرد مطالبات اجتماعی و فرهنگی و سیاسی حرف زد.