دولت برای سال آینده ناچار به اتخاذ تصمیمی بزرگ است.
جراحی دردناک که ساختمان آن بر زمینی به نام گرانی حامل‌های انرژی، به‌خصوص بنزین پی‌ریزی شده است.
حواشی بررسی برنامه بودجه سال ۱۴۰۳ که منجر به تنش میان برخی اعضای کمیسیون تلفیق و رئیس سازمان برنامه‌وبودجه شد و مقام‌های دولت سیزدهم شد، نشان داد مسئله گرانی حامل‌های انرژی محل اختلاف مجلس و دولت است. اختلافی که ظاهراً نه بر سرگرانی سوخت که بر سر پذیرش مسئولیت آن است.
همچنین کارشناسان تأکید دارند، آنچه ادعای گران نشدن بنزین را زیر سؤال برده، کدهای ارسالی از سوی چهره‌های شاخص نظام در مصاحبه‌ها و نحوه پرداختن به مسائله ارزان‌بودن بنزین و هدررفت سوخت است.
ضمن آنکه این واقعیت هم قابل‌انکار نیست که پتروشیمی‌ها و پالایشگاه‌ها حتی توان تأمین بنزین نامرغوب، در حد نیاز روزانه کشور را ندارند. در حال حاضر به گفته عضو کمیسیون انرژی مجلس شورای اسلامی میزان مصرف روزانه بنزین در ایران بین ۱۱۷ تا ۱۲۵ میلیون لیتر است درحالی‌که میزان تولید بنزین در نهایت ۱۱۵ تا ۱۱۶ میلیون لیتر است.
دولت مقصر اصلی این موضوع را ارزانی بنزین و مصرف بی‌رویه و غیرضروری، همچنین قاچاق سوخت می‌داند و تلویحاً چاره کار را گرانی فوری سوخت اعلا کرده است. موضوعی که اطلاعات و آمارهای موجود آن‌ها را تأیید نمی‌کنند.