طی دو روز گذشته، کرونای ولایت پیاپی جهش‌های معکوس کرد و دو ضربه کاری، یکی بعد از دیگری دریافت کرد.

تنها ساعاتی پس از «روز فناوری هسته‌ای» نظام و قمپز روحانی که «زیرساختها و بن‌مایه‌های صنعت (هسته‌ای) با وسواس بسیار حفظ شده» (۲۱فروردین)، در یک حملهٔ سنگین به سایت فوق سری هسته‌یی نطنز «یکدفعه چندین هزار سانتریفیوژ» داغان شد و «بخش عمده‌یی از امکانات غنی‌سازی نظام از بین رفت!» (زاکانی، رئیس مرکز پژوهش‌های مجلس ارتجاع-۲۳فروردین)؛ زاکانی در توضیح ابعاد ضربه اضافه کرد: «نمایندگان مجلس پس از بازدید از تأسیسات هسته‌یی نظنز، خون گریه می‌کردند».



این ضربه سنگین نظامی از یک‌طرف «تهدید واژگون کردن مذاکراتٍ» به‌شدت مورد نیاز رژیم با طرف‌های غربی «و تشدید تنشها» با نظام را در پی دارد (آسوشیتدپرس-۲۳فروردین) و از طرف دیگر پرده از پوسیدگی ساختار نظام کنار زده و نشان داده رژیم «بهشت جواسیس شده است» و «جاسوس‌ها دارند (در ساختار نظام) جولان می‌دهند!» (زاکانی-۲۳فروردین).

هنوز خامنه‌ای در سرگیجهٔ این ضربه کاری نظامی بود که ضربه سنگین دیگر، این بار در وجه سیاسی بر سرش فرود آمد و اتحادیه اروپا ۸تن از جانیان سپاه و نیروهای سرکوبگر و ۳زندان رژیم را تحریم کرد.



این دو ضربه کاری و «همزمانی مذاکرات هسته‌یی با اقدام خرابکارانه در نطنز نشان می‌دهد هدف اصلی قرار دادن نظام در موضع ضعف و امتیازگیری یکطرفه از نظام است» (کیهان خامنه‌ای-۲۴فروردین)؛ اکنون در حالی که هنوز روحانی، شادمان از تغییر دولت در آمریکا، در خیالات دون‌کیشوتی خود، آرزوهای رنگینش را نقاشی می‌کند که «ما می‌خواهیم فضا به توافقات سال۲۰۱۵ برگردد» (۲۴فروردین) اروپا که حتی در دوران ترامپ هم دست به تحریم جدی علیه رژیم نزد، ضعف مطلق نظام را دریافته و با این اقدام می‌خواهد در مذاکرات برجامی، رژیم را سر جای خودش بنشاند تا نه‌تنها به‌فکر زیاده‌خواهی نیفتد، بلکه مجبور شود به جام‌زهرهای بعدی تن دهد.



این وضعیت «شکاف میان جناح‌های سیاسی در نظام را گشوده است» (مطهرنیا، از مهر‌ه‌های باند مغلوب-روزنامهٔ جهان صنعت-۲۴فروردین) و آنها را بیش‌از‌پیش به‌جان هم انداخته است.

یکی یقه پاره می‌کند که پرونده هسته‌یی باید از وزارت‌خارجه به شورای عالی امنیت نظام برگردد و تیتر می‌زند: «خروج از مذاکرات وین پاسخ خرابکاری در نطنز!» (کیهان-۲۴فروردین)؛ دیگری به ضعف رژیم در تعادل‌قوا اشاره کرده و می‌گوید: نظام «در موقعیت حساسی قرار گرفته» و توصیه می‌کند باید «خویشتنداری از خود نشان دهد» (بیگدلی، کارشناس حکومتی-روزنامهٔ جهان صنعت-۲۴فروردین). یعنی که بخورد و دم برنیاورد!



این وضعیت نشان می‌دهد تنگنای خامنه‌ای هر چه جدی‌تر شده و او باید هر چه سریع‌تر نقشه‌مسیر خود را مشخص کند. یا جام‌زهر به دست بگیرد و از سودای بمب اتمی و برنامهٔ موشکی و عمق استراتژیکش دست بردارد یعنی به انحلال سپاه و از دست رفتن هژمونی ولایت فقیه و قیام توده‌های به جان آمده تن بدهد؛ یا مسیر رویارویی با جامعه جهانی را در پیش بگیرد که به افزایش فشارها، رفتن پرونده رژیم به شورای امنیت و قرار گرفتن ذیل فصل ۷منشور ملل متحد و تشدید فشارهای خردکنندهٔ اقتصادی منجر می‌شود که این راه نیز به انفجار اجتماعی و سلسله قیامهای سراسری می‌انجامد.

در هر حال انتهای هر دو مسیر پرتگاه سرنگونی است.