بنیاد غارتگران موسوم به مستضعفان سرانجام روز چهارشنبه ۵شهریور۹۹ اولتیماتوم خود را عملی کرد و برای تخریب منازل اهالی روستای ابوالفضل واقع در کیانشهر اهواز به یک لشکر‌کشی دست زد.

به گواه فیلمهای منتشر شده در شبکه‌های اجتماعی مردم منطقه در برابر حملهٔ نیروهای سرکوبگر دلاورانه ایستادگی کرده و با پرتاب سنگ به سوی آنها تهاجم نموده‌اند تا نشان دهند در مقابل زورگویی رژیم کوتاه نیامده و اجازه تخریب سرپناه خود را به آنها نمی‌دهند. در نقطه مقابل این شجاعت، مزدوران نیز نهایت وحشیگری را به خرج داده؛ و برای سرکوب و عقب‌راندن اهالی، با شلیک گاز اشک‌آور و گلوله‌های ساچمه‌ای شماری کثیری از آنها را مجروح و تعدادی از مردم را دستگیر کردند.



عالمی نیسی فرماندار مزدور اهواز پیش‌تر مدعی شده بود:

«زمینهای منطقه ابوالفضل از سوی افرادی فرصت‌طلب تصرف شده که خرید و فروش و ساختمان‌سازی غیرقانونی در آن صورت می‌گیرد، در صورتی که این زمین‌ها متعلق به بنیاد مسکن است» (خبربان. ۶شهریو ۹۹).

این اظهارت مبین توطئه‌یی است که بنیاد ضد مستضعفان با هماهنگی قضاییه و نیروی انتظامی آن‌را چیده‌ است تا زمینهای این منطقه را ملا‌خور کرده و به داراییهای میلیاردی خامنه‌ای بیفزاید. اما در نقطه مقابل مردم نیز سندی دارند که ثابت می‌کند به مدت ۴۰سال است که در این منطقه ساکن‌اند و لذا در برابر این بیدادگری خواهند ایستاد.



وحشت از گسترش اعتراضات
انتشار سریع و گستردهٔ خبر این حملهٔ وحشیانه، رژیم را به هراس انداخت که مبادا ایستادگی مردم زمینهٔ یک جرقه و تظاهرات بزرگ را فراهم کند. از این رو فرماندهٔ نیروی انتظامی رژیم عصر روز چهارشنبه با وحشت و دستپاچگی خبر حمله را تکذیب کرد.

سرهنگ دالوند، فرماندهٔ مزدور نیروی انتظامی کلان‌شهر اهواز در گفتگو با خبرگزاری ایرنا «هر ‏گونه تیراندازی به سمت مردم روستای ابوالفضل این شهرستان را تکذیب کرد» و افزود: «هیچ نیرویی به ساکنان روستای ابوالفضل تیراندازی نکرده است».

دالوند سرکردهٔ نیروی انتظامی منطقه با وقاحت منطقهٔ ابوالفضل کیانشهر را «زمینهای بنیاد مستضفعان» و ساکنان را «افرادی که غیرقانونی آن را تملک کرده بودند» نامید و برای توجیه این حمله وحشیانه با دجالگری مدعی شد: «فرماندار، دادستان، عوامل اجرایی شهرداری اهواز و مأموران انتظامی به روستای یاد شده ‏برای باز پس‌گیری زمینهای بنیاد مستضعفان از افرادی که غیرقانونی آن را تملک کرده بودند مراجعه کردند که با واکنش تعدادی ‏از افراد حاضر در محل مواجه شدند‎» (عصر ایران. ۶شهریور۹۹).



اعتراف به ایستادگی مردم در برابر نیروهای سرکوبگر
وی بی‌شرمانه اهالی معترض را «‌افرادی که توسط اشخاصی به هویت معلوم تحریک شده‌اند» خواند که «از ورود عوامل به زمینهای بنیاد ‏مستضعفان جلوگیری کرده و با حمله به عوامل اجراییات شهرداری سنگ پرانی کردند و جاده را نیز بسته و از ورود خودروهای ‏شهرداری و سایر عوامل جلوگیری کردند» و در ادامه اضافه کرد:

«این افراد هم‌چنین به سمت مأموران انتظامی حمله‌ور شده و به‌رغم خویشتنداری مأموران انتظامی متأسفانه ‏به حمله خود ادامه داده که در این رابطه ۴نفر از مأموران انتظامی و یکی از عوامل اجرایی شهرداری زخمی شدند‎ ‎».

اگر چه این اولین بار نیست که رژیم در نهایت وحشیگری و با استفاده از نیروی نظامی به تخریب منازل مردم محروم مبادرت می‌کند. اما در ماه‌ها اخیر مردم نیز نشان داده‌اند که در برابر این‌گونه زورگویی‌های رژیم ساکت نمی‌نشینند و نظاره‌گر صرف نخواهند بود. کما این‌که مادر دلیر کرمانشاهی آسیه پناهی ساکت نماند و ظلم و ستم رژیم را برنتافت. این هم‌وطن دلیر هنگامی‌که مأموران رژیم در کرمانشاه قصد تخریب سرپناه او را داشتند، بدون هراس تلاش کرد از این اقدام ضدانسانی ممانعت کند؛ اما مأموران رژیم با قساوت تمام آن‌قدر به او فشار آوردند که جان باخت. جنایتی کم‌نظیر که خشم و نفرت عمیقی را در جامعه برانگیخت.

ایستادگی و کوتاه نیامدن و مقابله مردم منطقهٔ ابوالفضل با نیروهای رژیم که بی‌تردید متأثر از اتمسفر انقلابی و پتانسیل انفجاری اجتماعی است، گویای این واقعیت است که اقشار به‌جان آمده اجازه نمی‌دهند که رژیم مانند گذشته با توسل به سرکوب طرح‌های ضد‌مردمی خود را پیش ببرد؛ و لذا از این پس چنین زورگویی‌های برای رژیم هزینهٔ گزافی در بر خواهد داشت.



در قبال غارتگران عاجز، در برابر محرومان مهاجم
بنیاد ضد مستضعفان در حالی سرپناه محرومان منطقهٔ ابوالفضل را بر سرشان خراب می‌کند که در قبال تصرف «املاک خوب منطقهٔ جماران» توسط «سپاه ولی‌امر» جز تسلیم اقدام دیگری صورت نمی‌دهد و رئیس مزدور آن فتاح، عاجزانه اعتراف می‌کند که نمی‌داند «به کجا شکایت ببرد؟»

اما این بنیاد وقتی پای محرومان در میان باشد ابایی ندارد که به کمک نیروهای نظامی به روی مردم آتش بگشاید و ۳۰۰خانوار محروم را به بهانهٔ این‌که «این منطقه جایگاه قانونی ندارد» از خانه و کاشانهٔ خود بیرون بیاندازد. از این بنیاد ضد مستضعفان باید پرسید که آیا ملک ۴۰۰میلیاردی منطقه فرشته تهران که حداد عادل سالیان متمادی در تصرف حداد‌عادل بود، دارای جایگاه قانونی بود؟ یا این‌که سرسلسلهٔ دزدان خامنه‌ای آن‌را از کیسه مردم بذل و بخشش کرده بود؟



تنها راه چاره؛ مقابله با نیروهای سرکوبگر
درگیری شجاعانهٔ اهالی منطقهٔ ابوالفضل با نیروهای نظامی رژیم ثابت کرد که دورهٔ ظلم و جور آخوندها به سر رسیده است. مردم ایران سکوت در برابر ترک‌تازی و و ظلم و ستم رژیم را برنمی تابند.

شورای ملی مقاومت ایران در اطلاعیه خود به تاریخ ۶شهریور۹۹ ضمن ستایش ایستادگی مردم و حمایت از خواسته آنان به‌نقل از مریم رجوی رئیس جمهور برگزیدهٔ مقاومت نوشت:

«حملهٔ جنایتکارانهٔ نیروی سرکوبگر رژیم آخوندها به منطقهٔ ابوالفضل کیانشهر اهواز و تخریب سرپناه کارگران و زحمتکشان محروم را قویاً محکوم کرد و با درود به مردم محرومی که با دست خالی به مقابله با نیروهای سرکوبگر پرداختند از مردم و جوانان غیور اهواز خواست به یاری اهالی منطقهٔ ابوالفضل برخیزند. آنها گناهی جز دفاع از زندگی وخانهٔ خود در برابر آخوندهای اشغالگر و غارتگر تحت نام «بنیاد مستضعفان» ندارند. تمام سرمایه و دارایی‌های این بنیاد متعلق به مردم ایران است که در انقلاب ضدسلطنتی از شاه پس گرفتند. اما شیخ بار دیگر آن را ربود و باید از حلقومش بیرون کشید».