یکی از مهره‌های باند مغلوب به‌نام جواد امام طی مصاحبه‌یی که در رسانه‌های این باند منعکس شده، با هراس بسیار نسبت به‌شرایط بحرانی کنونی و مشتعل شدن «آتش زیر خاکستر» در سال پیش‌رو، به‌رژیم هشدار داده و خواستار «تجدید نظر در سیاست‌های غلط گذشته» شده است. نامبرده با اشاره به‌انباشت تضادها و مطالباتی که موجب قیام شد، می‌گوید: «ما چالشهای متنوعی را در پیش داریم، چالش جدی ما بحثهای اجتماعی و اقتصادی است و این هم به‌مطالباتی برمی‌گردد که از قبل در جامعه وجود داشته و به‌نوعی بی‌پاسخ ماند که در برخورد‌های پاییز۱۴۰۱ شاهد آن بودیم. مطالباتی که مردم داشتند عملاً بی‌پاسخ ماند... همه آنها روی هم جمع شده و قاعدتاً با توجه به‌شرایط کشور و جامعه در ۱۴۰۲ اینها نمود جدی‌تری پیدا می‌کند». این مهرهٔ باند مغلوب با اشاره به‌ادعای «آقایان» (بخوانید خامنه‌ای، که می‌گوید به‌قیام سیلی زده و آن را جمع کرده)، خاطرنشان می‌کند: «اما مشکلات حل نشده است» و «جامعه به‌لجبازی افتاده است همان‌طور که با مطالبات مردم لجبازی می‌شود». جواد امام با اشاره به‌شکست خلیفهٔ ارتجاع در پروژهٔ رئیسی می‌گوید: «آقایان اعتقادشان بود که اگر حکومت یکدست شود مشکلات حل می‌شود، اما تا زمانی‌که نخواهیم اعتراضات را به‌رسمیت بشماریم و در سیاست‌هایمان تجدید نظر کنیم، این مشکلات باقی خواهد ماند». وی در ادامه اظهارات خود، دولت رئیسی را که از آن با کلیدواژهٔ «ناکارآمدی» یاد می‌کند، «مهم‌ترین چالش جدی کشور» توصیف کرده و تأکید می‌کند: «تا زمانی‌که نخواهند به‌مردم برگردند و نسبت به‌سیاست‌های غلط گذشته به‌صراحت تجدیدنظر کنند، قطعاً این وضعیت ادامه دارد و آتش زیر خاکستر است و باید شاهد چالشهای جدی‌تری در ابعاد متنوع‌تر باشیم». توصیف وضعیت کنونی با عبارت «آتش زیر خاکستر»، به‌مهره‌ها و رسانه‌های باند مغلوب محدود نمی‌شود، این عبارت اکنون به‌یک کلیدواژه پرکاربرد تبدیل شده که آن را دربارهٔ بحرانهای مختلف اقتصادی ـ اجتماعی مانند تورم و بیکاری، تا کرونا و محیط‌زیست، تا حاشیهٔ شهرها و ساکنان آن و... هم‌چنین دربارهٔ کلیت وضعیت کنونی جامعه، می‌توان از مهره‌ها و رسانه‌های باند غالب هم شنید. از جمله باهنر از مهره‌های دانه‌درشت باند حاکم طی اظهاراتی دربارهٔ قیام، از «فساد»، «ناکارآمدی» و «شنیده نشدن صدای مردم» به‌عنوان «واقعیت‌های نظام» نام برده و هشدار می‌دهد «بعضی از مسئولان فکر می‌کنند زمانی که این اغتشاشات تمام شده مسأله حل شده است، در صورتی که مسأله هنوز باقی مانده است و این، آتش زیر خاکستر می‌شود؛ دوباره یک جرقه می‌خورد» (سایت حکومتی انتخاب ـ ۸بهمن۱۴۰۱). این فریادها و هشدارها که از هر جانب بلند است، به‌همان میزان که از واقعیتی هراس‌آور در زیر پوست جامعه و خطر قیامی گریز‌ ناپذیر خبر می‌دهد، برای خلیفهٔ درمانده، هم ملموس است و هم گزنده و ترساننده. از همین روست که خامنه‌ای در سخنرانی نوروزی خود در مشهد با غیظی قابل فهم، این جماعت را «دنباله‌روهای» «تبلیغات‌چی‌های خارجی» نامید که «وسوسه می‌کنند حقایق را دگرگون نشان می‌دهند، هدفشان سست کردن اراده ملت است هدفشان خاموش کردن امیدهاست، می‌خواهند شعله امید را در دل جوانان ما خاموش کنند، جوان را مأیوس کنند». خامنه‌ای بهتر از همه می‌داند که رژیمش پوسیده‌تر از آن است که توان کمترین اصلاح و انعطافی داشته باشد؛ یک سانتیمتر به‌سمت انعطاف همان و جر خوردن نظام همان! به‌خصوص که او تجربهٔ شاه و سرنگونی آن را جلو چشمش دارد. در نتیجه، هشدار دهندگان و دغدغه‌مندان نظام، مابه‌ازای چشم‌انداز جرقه و انفجار محتوم، نمی‌توانند هیچ نقطهٔ روشنی از امید برای جلوگیری از آن پیدا کنند. «جواد امام» در ادامه و انتهای اظهارات یاد شده، نومیدانه می‌گوید: «امروز هیچ گروه سیاسی‌ای که بتواند مطالبات جدی مردم را نمایندگی کند در کشور نداریم. احزاب سیاسی در قانون انتخابات هیچ جایگاهی ندارند. احزاب سیاسی را بیشتر برای داغ کردن تنور انتخابات می‌خواهند و بعد از انتخابات هم مطالبات مردم فراموش (می‌شود)... وضعیتی که ما امروز با آن مواجه هستیم قطعاً از ۱۳۹۸ و ۱۴۰۰ بدتر شده است که بهتر نشده است». پیداست که انگشت گذاشتن روی وضعیت «بدتر» از سال۱۳۹۸ به‌خطر قیامی آتشین‌تر از آبان۹۸ اشاره دارد که طی آن خشم شعله‌ور خلق قهرمان پرتگاه سرنگونی را به‌خامنه‌ای ضحاک نشان داد.