Ben bir mühendisim. Fakat bugünden geriye bakınca görüyorum ki ben çocukken de bir mühendismişim. Her olaya bir mühendis gibi analiz ederek ve sebep sonuç analizi yaparak bakıyordum. Sonra zamanla içimdeki sanatçıyı keşfettim. Bizim zamanımızda ailelerin çok azı çocuklarındaki sanatçıyla ilgilenirdi. Ancak şu anda görüyorum ki biz çok şanslı çocuklardık. Bu yüzden çocuk gelişimini de uzmanlıklarıma ekledim. Çok eğitimli ailelerin ihmal edilen çocuklarına bir faydam olması ümidiyle. Benzer zamanlarda insan davranışı ve nedenleri zihnimi meşgul etmeye başladı. Neyi neden ve nasıl yapıyorduk? Psikoloji ve felsefe okumaya başladım ama biyopsikososyaldi herşey. Bu yüzden nörobilimde de uzmanlaşmaya karar verdim. Asıl konunun bilgi ile uygulama arasındaki bağı kurmakta , bu köprüyü oluşturmakta olduğunu gördüm. İşte burada da koçluk devreye giriyor. Bir mühendis olarak girdileri toplamaya, süreci yaşamaya ve sonuca ulaşmaya devam ediyorum. Amacım yolda öğrendiklerimi burada paylaşmak. Dinleyenlere pencere açabilmek dileğiyle.