18 JUN 2024 · Jednym z głównych powodów, dla których trudno nam zachować się asertywnie, jest trudność w odpowiadaniu na krytykę. Krytyka boli i rani. Nie wiedzieć czemu, ludzie dają sobie duże prawo do krytykowania innych i wtrącania się w ich życie, zwłaszcza, jak są krewnymi, bliskimi, rodziną. Krytyka boli, bo jest odbierana jako odrzucenie. Po krytyce zaczynają się nieuczciwe kłótnie. Ich podłożem bywają najczęściej fałszywe założenia w Twojej głowie: ·       Konflikt jest okropny. Muszę zrobić wszystko, by go uniknąć ·       Skoro jesteśmy razem, to powinniśmy chcieć tego samego ·       Zawsze powinniśmy być dla siebie mili ·       Ja mam rację, a Ty jesteś w błędzie ·       Moje potrzeby są ważniejsze niż Twoje ·       Tylko jedna strona może wygrać ·       Lepiej będzie, jak zaatakuję pierwszy i przejmę kontrolę, by upewnić się, że wygram.   Takie myśli prowadzą do nieuczciwych kłótni, do porywów złości, krzyku, głośnej i raniącej ostrej wymiany zdań. Męczącej, bezproduktywnej i przykrej dla każdego, kto w niej uczestniczy lub jest jej świadkiem. A może chcesz spróbować inaczej? Polecam Ci asertywną odpowiedź na krytykę, gdyż zarówno bierne jak i agresywne strategie radzenia sobie z krytycznymi uwagami mogą poważnie zaburzać relacje z ważnymi dla Ciebie osobami.  Zasubskrybuj mój podcast, aby nie przegapić nowego odcinka. Polub lub wystaw mu ocenę, dzięki czemu jego zasięg rozszerza się i dociera do osób, które tego potrzebują. Udostępnij, jeśli czujesz, ze ro komuś pomoże.

4 JUN 2024 · Jeśli bliska Ci osoba nie chce lub nie potrafi rozmawiać z szacunkiem i zrozumieniem dla Twoich potrzeb, czujesz bezsilność i uczucie zranienia, w Twojej głowie toczy się intensywny dialog Ciebie z Tobą: co robić? Problemem jest to, że we wczesnych latach naszego życia przyjęliśmy pewne przekonania regulujące stosunki społeczne. Były to zasady „dobrego” i „złego” zachowania, przekazane nam przez rodziców i inne osoby, które były naszymi wzorami.  Więcej na stronie www:https://o-media.pl/59-rozmowy-ktore-rania/ Jak przeprowadzić uczciwą „kłótnię”, po której coś w końcu zacznie się zmieniać, dowiesz się z odcinka 60. Zasubskrybuj „Wyspę Inspiracji”, by go nie przegapić. Jeśli poruszył Cię ten temat, wiesz że dotyczy Ciebie lub kogoś z twoich przyjaciół, wejdź na stronę  „Relacje na zakręcie” https://kosowska-korniak.pl, gdzie znajdziesz więcej informacji, teksty blogowe oraz sposób, by skonsultować się ze mną i porozmawiać co dalej i gdzie możesz otrzymać pomoc.

21 MAY 2024 · Shirley Valantine, tytułowa bohaterka sztuki Willy’ego Russella, w którą od ponad 30 lat genialnie wciela się Krystyna Janda na deskach Teatru Polonia jest metaforą wielu bohaterów mediacyjnych przechodzących przez trudne rozstanie.   To szczególny typ rozwodów, który dobrze znam, bo towarzyszę ich bohaterkom i bohaterom, męskim odpowiednikom „Shirley Valentine” (miałam przyjemność obejrzeć tę sztukę kilka dni temu i nadal jestem pod wrażeniem). Chodzi o sytuację, gdy przysłowiowa Shirley odkrywa z trudem po wielu latach, że związek, w którym dała z siebie wszystko i w którym spełnia wszystkie potrzeby rodziny, w tym „Pana i władcy, swojego męża”, daje radość, szczęście i zadowolenie wszystkim, tylko nie jej. Shirley Valentine miała kiedyś marzenia (chciała zostać stewardessą), była wyluzowana, miała gdzieś nauczycieli i system oświaty, chodziła w sukienkach ledwo zakrywających pępek i jak okaże się po latach, budziła ogromny podziw koleżanek. Potem się zakochała i było naprawdę wspaniale i nawet się nie obejrzała, gdy okazało się, że wiedzie życie kury domowej. Jest rozgoryczona beznadzieją wegetacji i domową krzątaniną między kuchenką, zlewem a sklepem. Nie ma prawa ani do szczęścia, ani do realizacji pasji i spełniania marzeń. Uwija się na scenie, obiera ziemniaki, smaży jaja sadzone i rozmawia ze ścianą w kuchni, a tak naprawdę ze sobą, o swoim życiu. Dla męża Shirley jest  maszyną do gotowania, albo sprzątaczką i opiekunką spraw domowych na pełen etat. Dla żony męski odpowiednik Shirley jest „kartą do bankomatu” i zbyt mało starającym się o rodzinę mężem, który ma tylko obowiązki, bez prawa do przyjemności. Shirley nie ma zaspokojonych ważnych dla siebie potrzeb, bezpieczeństwa finansowego, uznania, podziwu: mąż nazywa ją „moja żona debilka”, a ona robi w towarzystwie dobrą minę do złej gry, żeby wszyscy się uśmiechali i nikt się nie dowiedział, jak jest naprawdę. Na zewnątrz ma wyglądać pięknie. Na fotografii to szczęśliwa rodzina.  Rodzina, w której w pewnym momencie coś pęka, bo jedna osoba mówi „dosyć, chcę rozwodu i zapłacę za wolność każdą cenę”.  Niczego już nie da się posklejać. Jeśli poruszył Cię ten temat, wiesz że dotyczy Ciebie lub kogoś z twoich przyjaciół, wejdź na stronę  „Relacje na zakręcie” https://kosowska-korniak.pl, gdzie znajdziesz więcej informacji, teksty blogowe oraz sposób, by skonsultować się ze mną i porozmawiać co dalej i gdzie możesz otrzymać pomoc.

7 MAY 2024 · Jeśli należysz do teamu „Zacznę od jutra” i nie rozpoczynasz ważnych zadań z poczucia przytłoczenia, zabiegania lub przeświadczenia, że i tak nie zrobisz tego idealnie (ach ten perfekcjonizm!!!), to być może korzystne dla Ciebie będzie zastosowanie jednej z 5 strategii redukcji prokrastynacji.   Być może znajdziesz jedną, która Ci się spodoba na tyle mocno, byś zechciała ją wypróbować. Już nawet jeden mały krok, czyli zapisanie jej, najlepiej w notesie, ale może być też w myślach sprawi, że realnie coś się zacznie zmieniać.   Najtrudniejszą częścią dowolnego zadania jest jego rozpoczęcie. Gdy już zaczniesz, samo zadanie okaże się nie tak trudne ani czasochłonne, jak sobie wyobrażałaś. Na pewno nieraz tego doświadczyłaś. Przydatne strategie to:   - zasada pięciu minut - rozpoczynanie od najtrudniejszej rzeczy, zwane „połykaniem żab”  - dzielenie dużych zadań na mniejsze  - zasada: „Rób najpierw to, co najważniejsze”  - zasada Pareto 80/20 Zobacz więcej na mojej stronie http://www.o-media.pl/

23 APR 2024 · „Mam termin oddania pracy dzisiaj o północy. Spokojnie, wiem, że zdążę, najpierw chwilę odpocznę, by zebrać siły”. Brzmi znajomo?   Jednym z powodów prokrastynacji, bo o niej mowa, jest przytłoczenie wielością złożonych zadań, jakie na siebie bierzemy. Niektórzy dziwią się że prokrastynacja jest jednym ze skutków perfekcjonizmu, ale istotnie tak jest. A to z powodu przytłoczenia, negatywnego krtytycznego myślenia i lęku, które napędzają to zjawisko.   Perfekcjonizm zwiększa presję i poczucie przeciążenia, ponieważ oczekujemy od siebie nie tylko tego, że zrobimy wszystko, do czego się zobowiązaliśmy, ale także tego, że zrobimy to bezbłędnie i bez wysiłku. Czasami perfekcjonizm może oznaczać paraliż decyzyjny. Nie jesteśmy w stanie podjąć decyzji czy działania, bo przytłacza nas liczba opcji do wyboru oraz potrzeba, aby wszystko co robimy było idealne.   Niedziałanie, czyli odkładanie na później wydaje się bezpieczniejsze. Myśli perfekcjonistki są surowymi, czarno-białymi komunikatami, u podstaw których leży przekonanie że niedoskonałość jest równoznaczna z porażką.   Sprawdź, czy te myśli są Twoje?   - Jeśli to nie zostanie zrobione perfekcyjnie, to znaczy, że nie warto w ogóle zaczynać skoro to takie trudne, to najpewniej jestem głupia. - A co, jeśli to zawalę?  - Prawdopodobnie się skompromituję - Błędy są nie do przyjęcia - Nie wychodzi mi - Tylko ja mogę to zrobić, jak należy - Muszę to zrobić sama, by było zrobione dobrze.     Jeśli tak, to warto byś wiedziała, że są to myśli perfekcjonistyczne i mocno ograniczające Twoje działania:  •       Po pierwsze, myślenie perfekcjonistyczne upośledza Twoją zdolność próbowania nowych rzeczy •       Po drugie, powstrzymuje Cię przed podejmowaniem ryzyka •       Po trzecie, nie pozwala wyjść ze strefy komfortu.   Jest ono oparte na zniekształceniach poznawczych, czyli nierealistycznych przekonaniach. To między innymi czytanie w myślach drugiej osoby i katastrofizowanie, czyli wyobrażanie sobie czarnych scenariuszy.   Zniekształcenia poznawcze są powszechne. Każdemu zdarza się myśleć w ten sposób. Jednakże, dopiero gdy sobie je uświadomimy możemy zacząć coś zmieniać. Zatem jak to zrobić?   •       KROK 1 - ZAUWAŻYĆ •       KROK 2 - Zakwestionować te myśli. A kto tak powiedział? Czy to jest fakt? Czy to mi służy? Czy to służy mojemu zdrowiu? Czy to służy relacjom, jakie tworzę z innymi? •       KROK 3 – Zastąpić te myśli realistycznymi i pomocnymi, czyli po prostu je przeformułować.   Jeśli czujesz, że temat Cię dotyczy i chcesz się tym podzielić, napisz do mnie na Instagramie https://www.instagram.com/ewakosowskakorniak/ lub na https://www.facebook.com/mediatorEwa. Porozmawiajmy o tym.

9 APR 2024 · Strumień myśli... Znasz to? Zapewne nieustannie jest obecny w Twojej głowie, a Ty prawdopodobnie czasem mu się przyglądasz, a czasem nawet go nie zauważasz, a szkoda.   Nasze nieuświadomione myśli, nazywane przekonaniami, są bardzo ważne. To one blokują nas przed działaniem, zwłaszcza wtedy, gdy towarzyszy im wewnętrzny krytyk. Myśli Tworzą Twoją rzeczywistość. A zatem zrób prosty test:   Zastanów się, co mówisz do siebie, gdy popełniasz błąd, odkładasz coś w czasie albo coś idzie niezgodnie z Twoim planem? Czy okazujesz sobie wtedy akceptację i życzliwość, czy raczej masz podejście surowe i osądzające. Czy włącza Ci się wewnętrzny krytyk?   Jeśli jesteś perfekcjonistką, to prawdopodobnie wybierzesz krytykowanie siebie: „zawaliłam to”, „zbyt mało się starałam”. Być może nie zdajesz sobie sprawy z nasilenia samokrytycyzmu, gdyż przyzwyczaiłaś się do takich sytuacji i stały się dla Ciebie normą.   A może spróbować inaczej? Przeformułować samokrytykę na komunikat życzliwy i akceptujący, będący samowspółczuciem?   Do takiej postawy chcę Cię zachęcić. Samowspółczucie nie jest pobłażaniem sobie i nie oznacza przymykania oka na błędy. Nie jest użalaniem się nad sobą. pozwala nam wziąć odpowiedzialność za swoje niedociągnięcia i okazać sobie zrozumienie. Dać sobie samoakceptację i rozwój.   Możemy wyróżnić 3 ważne elementy samowspółczucia: - życzliwość dla siebie w obliczu trudności      - wspólne człowieczeństwo, czyli poczucie połączenia z innymi ludźmi,  - uważność, która pozwala uświadomić sobie swoje uczucia tu i teraz.  Czasem obok samowspółczucia potrzebujesz jeszcze przebaczyć sobie, by móc naprawdę czuć się ze sobą dobrze i uwolnić się od perfekcjonizmu. Polecam Ci lekturę książki Sharona Martina „Perfekcjonizm”.   W kolejnych odcinkach „Wyspy Inspiracji” poruszę temat prokrastynacji wynikającej z perfekcjonizmu. Jeśli czujesz, że temat Cię dotyczy i chcesz się tym podzielić, napisz do mnie na Instagramie https://www.instagram.com/ewakosowskakorniak/ lub na https://www.facebook.com/mediatorEwa. Porozmawiajmy o tym.

26 MAR 2024 · Czy da się pracować i robić wszystko na 100 procent? Tak, da się, o ile pod tym hasłem rozumiemy „tyle, ile możemy z siebie dać w danym momencie, biorąc pod uwagę aktualną sytuację i swoje aktualne możliwości”. Nie, nie da się, jeśli myślimy o stuprocentowej doskonałości. Ona nie istnieje, a dążenie do niej potwornie nas spala.   Kasia od kilku lat zamierza napisać książkę, skończyła nawet roczny kurs pisania książek, ale nadal nie napisała ani linijki tekstu, bo nie czuje się gotowa. „Jeszcze nie teraz” – mówi. Cóż, za trzy lata Kasia na pewno napisze lepszą książkę niż w tym roku, ponieważ stale się rozwija, doświadcza nowych sytuacji, dużo czyta, obserwuje i poznaje. Jednak książka, którą napisze teraz, jeśli zrobi pierwszy krok i zacznie pisać, jest najlepszą, jaką może napisać dziś. I tylko tyle może od siebie uczciwie wymagać.  Perfekcjonizm przejawia się zarówno w myśleniu, jak i zachowaniu. Myśli, takie jak ta: jeszcze wiem za mało, jestem niewystarczająca, muszę się lepiej przygotować, wpływają na to, jak się Kasia czuje i blokują jej działania.   Perfekcjoniści mają skłonność do definiowania siebie i swoich działań w kategoriach absolutnych. Sukces albo porażka. Nic pośrodku. Bywają bardzo trudni jako współpracownicy, a jeszcze trudniejsi jako domownicy.   „Nie chciałem Ci tego mówić, by Cię nie urazić, ale jesteś leniwa i niechlujna” - mówi on po powrocie z pracy, bo jedyne co widzi, i to natychmiast, to brudne naczynia w zlewie i zabawki rozrzucone przez dzieci po podłodze, a nie widzi tego, że dzieci zostaje nakarmione, wybawione, wykąpane i ułożone do snu. Jeśli ten stan odfiltrowania tego co pozytywne i widzenia wszystkiego na nie trwa 10, 15, 20 lat, staje się to nie do wytrzymania i w którymś momencie pada słowo „dosyć”.   Perfekcjonizm niezwykle utrudnia życie. Może być wyraźnie widoczny lub bardzo subtelny.  Zorientowany na siebie lub zorientowany na innych: krytykowanie i wytykanie wad oraz odczuwanie rozczarowania i złości, gdy ludzie nie spełniają naszych oczekiwań. Może być także narzucony społecznie i przejawiać się w przekonaniu, że inni ludzie mają wobec nas wygórowane oczekiwania, które są nie do spełnienia. Jak się od niego uwolnić?   Odpowiedź na to pytanie znajdziesz w kolejnych odcinkach „Wyspy Inspiracji”. Dziś część druga. Jeśli czujesz, że problem perfekcjonizmu Cię dotyczy i chcesz się tym podzielić, napisz do mnie na Instagramie https://www.instagram.com/ewakosowskakorniak/ lub na https://www.facebook.com/mediatorEwa. Porozmawiajmy o tym.

12 MAR 2024 · Perfekcjonizm to wewnętrzny pęd do osiągania więcej, do bycia kimś więcej i do udowadniania swojej wartości. W dążeniu do doskonałości trudno nam się zatrzymać, wyluzować i odpuścić i nie ma to nic wspólnego z doskonaleniem się. Perfekcjonizm sprawia, że stajemy się surowi nie tylko dla siebie, ale też surowo oceniamy innych i bardzo dużo wymagamy. Od siebie i od innych. Perfekcjonizm ma wiele twarzy i nadal bywa odbierany jako atut, podczas gdy jedno można o nim powiedzieć z całą pewnością: nie pozwala żyć pełnią życia, bo nasze wysokie standardy i nierealistyczne oczekiwania nam to utrudniają.  Dobrze jest mieć wysokie standardy, bo dzięki temu stale się doskonalimy i rozwijamy, mamy otwartość na nowe wyzwania i czerpiemy z nich radość, o ile... dajemy sobie prawo do popełniania błędów. Niestety, dla perfekcjonisty błąd to porażka i dramat.   Z kolei doskonalenie się jest zdrową formą dążenia do bycia wyjątkowym lub ponadprzeciętnym, co służy naszemu rozwojowi osobistemu i zmianie na lepsze. Gdzie zatem tkwi haczyk? Jak odkryć granice między jednym, a drugim?  Odpowiedź na to pytanie znajdziesz w kolejnych odcinkach „Wyspy Inspiracji”. Dziś część pierwsza. Jeśli czujesz, że problem perfekcjonizmu Cię dotyczy i chcesz się tym podzielić, napisz do mnie na Instagramie @https://www.instagram.com/ewakosowskakorniak/ lub na https://www.facebook.com/relacjenazakrecie. Porozmawiajmy o tym.

27 FEB 2024 · Jeśli masz pomysł na życie, ścieżkę kariery zawodowej, wychowanie dziecka, a coś idzie nie tak, jak miało pójść, masz dwie drogi. Możesz starać się jeszcze bardziej albo... odpuścić. Dlaczego tak trudno nam odpuszczać i rezygnować? W rozmowie z gościnnym udziałem Sylwii Petryny, mentorki, przedsiębiorczyni i dyplomowanej praktyczki Kaizen zastanawiamy się, skąd wiedzieć, kiedy odpuścić, a kiedy dalej próbować? Czy rezygnacja faktycznie oznacza stratę, czy może jednak… szansę na lepsze życie, bez stresu, nerwowości i niepotrzebnych napięć? Osoby ambitne i dążące do rozwoju mogą mieć z tym szczególnie duży problem. Odpuścić, to jakby oddać walkowerem, poddać się bez walki. A z drugiej strony, cytując Alberta Einsteina, „szaleństwem jest robić wciąż to samo i oczekiwać różnych rezultatów”. Czasem odpuszczanie bycia supermatką, perfekcyjną kobietą, wypaloną, ale sumienną pracownicą jest wyrazem dojrzałości. Wystarczy być wystarczająco dobrą mamą, partnerką, przedsiębiorczynią. Kiedy chcesz coś zmienić, ale nie wiesz jak, możemy się spotkać w procesie mentoringu zmiany. Zmiana blokujących przekonań i nawyków mentalnych prowadzi do miejsca, w którym chcesz być, choć trudno Ci z jakiegoś powodu sobie to wyobrazić. Jeśli chcesz poczytać więcej tekstów blogowych o rozwoju, zapraszam Cię na stronę internetową http://www.o-media.pl. Znajdziesz mnie także na Instagramie https://www.instagram.com/ewakosowskakorniak/.

13 FEB 2024 · Jedni je uwielbiają, inni zażarcie krytykują za komercjalizm i przesyt widokiem czerwonych serduszek. Ale Czy nam się to podoba, czy nie, Walentynki jako święto zakochanych obchodzone 14 lutego wpisało się już na trwałe w nasz krajobraz kulturowy. Wspomnienia Walentynek mogą napawać nas wzruszeniem z powodu romantycznych uniesień, których doznaliśmy od ukochanej osoby, albo wściekłością, że tych wyjątkowych chwil zabrakło. Nie było bukietu kwiatów podrzuconych do pracy, niespodzianki pod poduszką, liściku z serduszkiem w torebce ani szalonego wypadu w góry lub zaręczyn w helikopterze. Może warto powiedzieć sobie otwarcie, że mężczyźni raczej nie są romantykami. Większość z nich nie ogląda romantycznych komedii i nie marzy od dziecka o wyjątkowych uniesieniach, a będąc w związku ma inne potrzeby i oczekiwania. Chyba, że mężczyzna ma siostrę lub bliską przyjaciółkę, która potrafi mu umiejętnie podpowiedzieć, czego pragną kobiety, albo... jest rasowym podrywaczem, nastawionym na kolejne podboje miłosne. Co zrobić, żeby nie przeżyć rozczarowania w dniu Walentynek? Powiedz mu, choćby nawet dzień wcześniej, że Święto Zakochanych jest dla Ciebie bardzo ważne. Możesz dodać, że lubisz niespodzianki i lubisz być zaskakiwana. Nie oczekuj, że on się domyśli tego, że przywiązujesz do tego święta dużą wagę, bo może się zdarzyć, że się tego nie domyśli i wtedy czeka Cię rozczarowanie, a Was oboje – trudna rozmowa. Może Twój foch? Walentynki są dobrą okazją, by porozmawiać o swoich potrzebach w związku oraz o tym, co działa bez zarzutu w Waszej komunikacji, a co wymaga poprawy. Stworzenie dobrego związku wymaga pracy i zaangażowania od dwojga. Być może rozmowa o tym, jak postrzegacie Walentynki: czy jako przereklamowane komercyjne święto, czy jako okazję do romantycznych kolacji przy świecach jest dobrym wstępem do świętowania Dnia Zakochanych. Jeśli chcesz pogłębić temat budowania relacji albo poczytać o potrzebach w związku, wejdź na moją stronę Relacje na zakręcie https://kosowska-korniak.pl, gdzie znajdziesz ciekawe teksty blogowe na ten temat. Znajdziesz mnie także, jako Relacje na zakręcie na Tik Toku i na Instagramie. Zasubskrybuj mój podcast, jeśli jeszcze tego nie zrobiłaś.