هجرت بزرگ یعنی چه؟
هجرت بزرگ یک روز نیست این یک واقع تاریخی در تاریخچه سازمان مجاهدین خلق مصوب میشود.
وقتی این حماسه تاریخی خلق شد، در شرایطی بود که از سال ۹۴،۹۵ که سازمان رسما تصمیم گرفت که از عراق خارج شود، از طرف دیگر دشمن هم حاضر نبود که مجاهدین از عراق خارج شوند، همه تمهیدات را به عمل میآورد که مجاهدین در عراق یا مسترد شوند داخل ایران یا شکست را بپزیرند یا مجاهدین را کامل نابود کند، در مقاطع مختلف هم باحملات نظامی به مجاهدین ضربه میزد.
سازمان هم میخواست این گوله آتش را که پاسخ روز نهایی است را به هر قیمت حفظ کند و به نقطه ای برساند که بتواند رژیم را سرنگون کند یعنی همین روزها که الان داریم به آن نزدیک میشویم.
عاملی که باعث شد ناممکن را ممکن کند چی بود؟
نمیتوان گفت که این موضوع فقط مربوط به همان سال ۹۵ بود، عوامل و شرایطی پشت سر هم فراهم شده بود که به این نقطه رسید، اگر مجاهدین با این مقاومتشان نبودند جب تمام شرایط حکم میکرد که کوتاه بیایند و تن بدنهند، ولی در حالی که یک درصد هم فکر نمیکردیم که سالم خارج شوند ولی یقین داشتیم که ما در مقابل رژیم پیروز هستیم چرا که به راهمان اعتقاد داریم و سالها تجربه پشت سر این سازمان هست و به ایدئولوژی سازمانمان تکیه داشتیم.
بعد از هجرت بزرگ چی شد؟
از لیبرتی به اروپا با از اشرف به لیبرتی فرق دارد، ولی زمانی که استراتژی هزار اشرف مطرح شد استراتژی ارتش آزادی بخش فرم جدید یه خود گرفت که همان استراتژی هزار اشرف بود و این با کنار ساحل امن آمدن متفاوت است و از روی میز ما برداشته شد، همه افراد هم با این دید آمدند و با خودمان عهد میبستیم که باید جنگمان را صد برابر کنیم برای سرنگونی همین آخوندهای چپاولگر، در لیبرتی امکان تحقق این امر خیلی کم بود به دلیل عدم امکانات و ارتباطات، از قفس لیبرتی که خارج شدیم در واقع بالمان باز شد و راه برای تحقق این استراتژی فراهم شد و مردم ایران از طریق ما راه را فهمیدند و توانستیم یک گام کیفی در راستای استراتژی هزار اشرف برداریم، بخصوص زمانی که کانونهای شورشی، شهرهای شورشی مطرح شد این یک تحول کیفی در همین استراتژی بود یعنی کانونهای شورشی و شهرهای شورشی برای رسیدن به ارتش آزادی بخش و برای سرنگونی.
آیا کانونهای شورشی باعث دست باز دادن به رژیم برای سرکوب مردم و قیام کنندگان و تظاهرات نیست؟
این که واقعیت ندارد، این رژیم فقط یک زبان می فهمد و آن هم زبان قدرت است، تظاهرات و حرکتهای اجتماعی خیلی کار میتواند بکند ولی در مقابل سرکوب نمی تواندکاری انجام بدهد چرا که این رژیم یک رژیم سرکوبگر است، رژیمی که به هیچ پرنسیبی پایبند نیست بنابر این اگر حرکتها و قیامها سمت و سوی مشخص نداشته باشد اگر درست هدایت نشود چون کانون شورشی چکار میکند همین قیامها را سمت و سو میدهد
این فشاری که رژیم روی مردم آورده و سال به سال و ماه به ماه و هفته به هفته اضافه میشود طاقت مردم را طاق کرده مثل فروش کلیه، قرنیه، گورخوابی، فروش نوزاد قبل از تولدش به دلیل فقر خانواده این در هیچ جای تاریخ نیست ولی این رژیم دارد به آن عمل میکند، تا این میزان فشار روی مردم با هدف چپاول و سرکوب و این سرکوب مردم را به قیام و خیزش وادار میکند اما چگونه میتواند به نتیجه برسد؟ جز با سازمان یافتگی، کانون شورشی کارش همین است، هدایت کند، خط و خطوط بدهد و سازمان بدهد، پشتیبانی کند.
اسم کانون شورشی نیست که رژیم با آن دشمن است به دلیل همین کارها است که دشمن آن است، رژیم هم به همین اعتراف کرده که هرجای که تشکلی هست ما نگرانیمان از کسانی است که این را هدایت میکند، تکامل کانونهای شورشی ارتش آزادی بخش است این رژیم خودبخود که ساقط نمی شود پس آن چیزی که میتواند این رژیم را سرنگون کند ارتش آزادی بخش است و الان با قیام تلفیق شده و در آینده هم این رژیم را به زمین خواهد زد.